نویسندگان: صدیقه عظیمی, نسرین رفیعیان*, حمیدرضا عبدالصمدی * استادیار گروه بیماری های دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان 1-دانشیار گروه بیماری های دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی 2-دانشیار گروه بیماری های دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی و عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان rafieiann@yahoo.com
چکیده مقاله:
مقدمه: لیکن‌پلان دهانی، یک بیماری التهابی مزمن و با علت نامعلوم می‌باشد. قابل قبول‌ترین روش کنترل بیماری استفاده از کورتیکواستروئید موضعی است. از رایج‌ترین داروهای مورد استفاده جهت کنترل این ضایعات، ادکورتیل می‌باشد. از طرفی اسپری بکلومتازون به عنوان یک کورتیکواستروئید موضعی با کاربرد آسان در دهان مطرح می‌باشد، هدف از این مطالعه، مقایسه اثر بالینی این دو دارو در کنترل ضایعات بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی و یک سویه کور بر روی 19 بیمار (6 مرد، 13 زن) با میانگین سنی 53 سال در سال 89-1388 در بخش بیماری‌های دهان دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی انجام شد. اسپری بکلومتازون و ادکورتیل به طور هم‌زمان در ضایعات دو طرف که در مخاط گونه، لثه یا کناره‌های زبان قرار داشتند به مدت 6-3 هفته تجوز و سپس میزان دارو تعدیل گردید. جهت ارزیابی اثر داروها از مقیاس VAS و سیستم‌های درجه‌بندی Kaliakatsoau و REU استفاده شد. سپس داده‌ها توسط آزمون‌های Wilcoxon ، Kolmogorov-Smirnov و t زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (05/0 = α ). یافته‌ها: تأثیر این دو دارو در کاهش وسعت و شدت ضایعات اختلاف معنی‌داری نداشت و در پایان هفته سوم، درصد کاهش درد ضایعات ناشی از ادکورتیل به طور معنی‌داری بیشتر از بکلومتازون بود (042/0 p value = ). نتیجه‌گیری: اثرات درمانی دو دارو در کنترل ضایعات دهانی لیکن‌پلان مشابه یکدیگر بود. از نظر تسکین علایم درد و سوزش، مصرف پماد نسبت به اسپری کمی مؤثرتر بود ولی این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود. از سوی دیگر همکاری بیمار در استفاده از اسپری به دلیل استفاده آسان‌تر آن نسبت به پماد بیشتر بود. واژه‌های کلیدی: لیکن‌پلان دهانی، کورتیکواستروئید موضعی، بکلومتازون، تریامسینولون استوناید
منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان متن کامل | 
