نویسندگان: سیدبهروز موسوی1, پرویز دیهیمی*, سیدمحمد حسینیان2, علیرضا عندلیب3 *دانشیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 1-استاد گروه اندودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و رئیس مرکز تحقیقات دندانپزشکی پروفسور ترابی نژاد 2-دستیار تخصصی گروه اندودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 3-استادیار گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان Deihimy@dnt.mui.ac.ir
چکیده مقاله:
مقدمه: IL17 یک سایتوکین پیش التهابی است که عمدتاً از سلولهای Th17 CD4+ ترشح میشود و در مورد عملکردآن که حفاظتی است یا تخریبی، هنوز ابهاماتی وجود دارد. یکی از راههای عملکرد تخریبی آن از طریق اثر بر استئوکلاستها میباشد. لذا بررسی وجود IL17 و مقایسه میزان آن در پالپ دندانهای نرمال با دندانهای علامتدار هدف اصلی بررسی حاضر قرار گرفت. مواد و روشها: نمونههای بافتی پالپ سالم و نرمال از 20 دندان مولر سوم نهفته و نمونههای پالپی دندانهای با پالپیت برگشتناپذیر از 20 دندان مولر و پره مولر پوسیده با معیارهای مشخص به دست آمد. نمونههای پالپی به دست آمده پس از آماده سازی بافتی برای تشخیص IL17 رنگآمیزی ایمونوهیستوشیمیایی شدند. سپس فراوانی و شدت رنگپذیری سلولها جهت بروز میزان پروتئین IL17 در بافت، از طریق شاخص (SID) Staining Intensity Distributionارزیابی شد و مقایسه یافتهها از طریق آزمون آماری Mann-Whitney انجام گردید. یافتهها: بررسی شاخص SID در توزیع فراوانی IL17 در مقایسه بافتهای پالپی علامتدار (353/1±40/2) با نمونههای سالم و نرمال (933/0±15/1) اختلاف آماری معنیداری را نشان داد (002/0P=). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که IL17 در پالپ دندانهای علامتدار به طور معنیداری بیش از پالپ دندانهای سالم و نرمال یافت میشود، لذا ممکن است به عنوان یک نشانگر فعالیت پاتولوژیک در دندانهایی با پالپیت برگشتناپذیر علامتدار مطرح باشد. واژه های کلیدی: پالپیت غیر قابل برگشت، IL17 ، Th17، سایتوکین، ایمونوهیستوشیمی، اینتر لوکین
منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد متن کامل | 
