بررسی کلینیکی و رادیوگرافیک درمان گرفتاری grade II فورکا مولرهای فک پایین با استفاده از (Dyna Graft) Demineralized Bone Matrix در مقایسه با روش Coronally positioned Flap استادان راهنما: دکتر افشین خورسند، دکتر یدالله سلیمانی شایسته نگارش: دکتر امیرحسین نگارش دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران چکیده هدف نهایی درمانهای پریودنتال برقراری سلاکت، فانکشن وزیبایی سیستم دندانی است. روش های به کار برده شده در درمان ضایعات - پریودنتال اغلب در صورتی که پیشرفت روند تخریب را آهسته کند یا به بازسازی اجزاء- پریودنشیوم کمک نماید، از لحاظ کلینیکی موفقیت آمیز تلقی می شوند. لذا در این رابطه روش های Reconstructive پیشنهاد گردیده اند که جهت جایگزین نمودن انساج حمایت کننده از دست رفته دندان می باشند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه نتایج ترمیم حاصل از درمان ضایعات grade II فورکادر مولرهای مندیبل با استفاده از ماده پیوندی Dynagraft (یک نوع Demineralized Bone Matrix ) و روش C.P.F.( Coronally Positioned Flap) می باشد.تحقیق حاضر یک مطالعه Randomized Controlled Clinical Trial می باشد. 12 بیمار شامل 9 زن و 3 مرد در فاصله سنی 25-40 سال که دارای درگیری grade II فورکامولرهای مندیبل به صورت bilateral بودند مورد بررسی قرار گرفتند که به طور Double blind مولرهای یک طرف توسط ماده پیوندی Dynagraft و طرف مقابل توسط روش C.P.F. تحت درمان قرار گرفتند. اندازه گیری های پایه، سه ماه و شش ماه بعد از عمل بر روی متغیرهای (K.G) Keratinized Gingiva, (P.P.D) Probing Pocket Depth, (CAL) Clinical Attachment Leverll و (H.P.D) Horizontal Probing Depth ثبت گردید. علاوه بر بررسی های کلینیکی، پیش از عمل ، سه ماه و شش ماه بعد از عمل از نواحی فوق رادیوگرافی (Radio visio Graphy) R.V.G. به عمل آمد تا تغییرات رادیوگرافیک استخوان در این نواحی بر روی صفحه مانیتور مورد بررسی قرار گیرد. میزان متوسط کاهش PPD سه ماه و شش ماه بعد از عمل در گروه تست به ترتیب 75/1 میلیمتر و 25/2 میلیمتر و در گروه کنترل 26/1 میایمتر و 27/1 میلیمتر بوده است. میزان متوسط Attachment gain سه ماه و شش ماه بعد از عمل در گروه تست به ترتیب 1/1 میلیمتر و 5/1 میلیمتر و در گروه کنترل 2/0 میلیمتر و 3/0 میلیمتر ثبت گردید. میزان متوسط کاهش KG سه ماه و شش ماه بعد از عمل در گروه کنترل 1/1 میلیمتر و 1/1 میلیمتر بوده است. مقدار متوسط کاهش HPD سه ماه و شش ماه بعد از عمل در گروه تست به ترتیب 55/1 میلیمتر و 2 میلیمتر و در گروه کنترل 55/0 میلیمتر و 55/0 میلیمتر ثبت شد. رادیوگرافی RVG تهیه شده از نواحی فوق سه ماه و شش ماه بعد از عمل تغییرات مثبتی را جهت Bone filling در گروه تست نسبت به گروه کنترل نشان می داد. بنابراین با توجه به نتایج فوق می توان استفاده از ماده پیوندی Dyna graft را به عنوان روشی مناسب جهت درمان ضایعات grade II مولرهای مندیبل توصیه نمود. بهرحال مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر، مشاهدات طولانی مدت تر و نیز بررسی های هیستولوژیک برای ارزیابی کامل این گونه روش های Regenerative و پتانسیل آنها برای ترمیم ضایعات فورکا نیاز است.
| 
