حفره دهانی به سبب موقعیت آناتومیک ویژه و اعمال مختلف خود، مانند جویدن، به طور مداوم در معرض تحریکات مزمن و مستمر گوناگون است. به همین دلیل، ضایعات بسیاری در دهان به نام ضایعات واکنشی یا تحریکی (Reactive) یا شبه تومورال در واکنش به این تحریکات مزمن و مستمر ایجاد می‌شوند. عوامل محرک مزمن حفره دهان شامل عوامل میکروبی، عوامل شیمیایی و دارویی، عوامل تروماتیک مکانیکی و عوامل اندوکرینی و هورمونال هستند. با توجه به نقش عوامل محرک موضعی مانند جرم، پلاک دندانی و ترومای موضعی در پیدایش این ضایعات، حذف این عوامل جهت جلوگیری از ایجاد یا عود ضایعات بر عهده دندانپزشکان می‌باشد. به علاوه، درمان این ضایعات در بسیاری موارد توسط دندانپزشکان امکان پذیر است. آگاهی از تشخیص افتراقی این ضایعات و نحوه درمان و پیش‌آگهی آن‌ها برای دندانپزشکان الزامی است.
