* دستیار تخصصی، گروه بیماری های دهان،فک و صورت، دانشکده دندا نپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
1-استادیار، گروه بیمار یهای داخلی،دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
2-دانشیار، گروه بیماری های دهان، فک وصورت دانشکده دندا نپزشکی و عضو مرکز تحقیقات دندا نپزشکی ترابی نژاد، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
3-دستیار تخصصی، گروه بیماری های دهان،فک و صورت، دانشکده دندا نپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
4-استادیارگروه بیماری های داخلی،دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
چکیده مقاله:
بیفسفونات‌ها گروه دارویی هستند که در کنترل تومورهای متاستاتیک استخوان و درمان استئوپروز استفاده می‌شوند. استئونکروز فکین یکی از عوارض جانبی آن‌ها می‌باشد که کنترل آن دشوار است. هدف از نگارش پژوهش حاضر بررسی مقالات منتشر شده در زمینه اثر این داروها بر روی فکین و بررسی روش‌های پیش‌گیری و کنترل عوارض آن در مقایسه با عوارض رادیوتراپی می‌باشد.
شرح مقاله:
جستجو با استفاده از کلید واژه‌های بیفسفونات، استئونکروز، استئورادیونکروز و فک در Pubmed و Medline بین سال‌های 2010-1980 صورت گرفت. از تعداد 160 مقاله استخراج شده 44 مقاله به صورت گزارش مورد بود.
یافته‌ها:
استئونکروز فک به عنوان عارضه جانبی مصرف بیفسفونات‌ها به خصوص به صورت داخل عروقی می‌باشد که علایم بالینی و روش‌های پیش‌گیرانه و درمانی مشابه استئورادیونکروز دارد. مصرف خوراکی این دارو کنتراندیکاسیون مطلق در اعمال دندانپزشکی محسوب نمی‌شود.
نتیجه‌گیری:
بهترین اقدام جهت درمان نکروز فکین، پیش‌گیری از وقوع آن است. میزان بروز استئونکروز در 6 ماه اول پس از شروع درمان با بیفسفونات‌ها کم است. استفاده از دهان‌شویه کلرهگزیدین در این افراد می‌تواند مفید باشد.
واژه‌های کلیدی: بیفسفونات، استئونکروز، استئورادیونکروز، فک
منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان
