امروزه در درمان‌های ارتودنسی توجه به تناسب نسج نرم صورت و دهان اهمیت به‌سزایی یافته است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تغییرات ضخامت نسج نرم لندمارک‌های خط میانی صورت طی رشد در بین دو جنس بود.
مواد و روش‌ها:
در این تحقیق توصیفی- تحلیلی کلیشه‌های رادیوگرافی جانبی 98 بیمار 6 تا 18 ساله مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. موقعیت 7 لندمارک خط میانی صورت شامل گلابلا، نازیون بافت نرم، نقطه A بافت نرم، نقطه B بافت نرم، پوگونیون بافت نرم، لبرال فوقانی و لبرال تحتانی تعیین گشت و سپس فاصله لندمارک‌های بافت نرم تا بافت سخت زیرین محاسبه گردید. داده‌ها در گروه‌های زیر 12 سال و بالای 12 سال در دو جنس مؤنث و مذکر با استفاده از آزمون t مستقل بررسی شدند (05/0 = α).
یافته‌ها:
در مقایسه بین جنس مذکر و مؤنث در سنین زیر 12 سال فقط بین ضخامت لندمارک‌های نازیون (026/0 = p value) و نقطه B (043/0 = p value) تفاوت آماری معنی‌دار مشاهده شد. تفاوت ضخامت نسوج نرم لندمارک‌های نازیون (043/0 = p value)، نقطه A (001/0 = p value) و لبرال فوقانی (001/0 < pvalue) در دو جنس بعد از 12 سالگی معنی‌دار بود. در بررسی ضخامت نسج نرم بین تمام لندرمارک‌ها در جنس مذکر بین دو گروه به جز نقطه B (119/0 = p value) تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده شد و در مورد جنس مؤنث تفاوت ضخامت نسج نرم تمام لندمارک‌های خط میانی صورت به جز نقطه نازیون بافت نرم (105/0 = p value) و لبرال فوقانی (968/0 = p value) معنی‌دار بود.
نتیجه‌گیری:
ضخامت نسج نرم در پسران و دختران قبل از بلوغ به جز در نقاط نازیون وB مشابه بود. بعد از بلوغ ضخامت نسج نرم در قسمت فوقانی صورت شامل نقاط گلابلا، A و لبرال فوقانی در پسران بیشتر از دختران بود و در هر دو جنس، مقایسه تمام لندمارک‌ها قبل و بعد 12 سالگی نشان داد که نسج نرم لندمارک‌های خط میانی صورت با افزایش سن ضخیم‌تر می‌شود.
