نویسندگان: احسان حکمتیان*, غلامرضا اصغری 1, رحیم بحری نجفی 2, سید حسین موسوی3 * استادیار، گروه رادیولوژی دهان، فک وصورت، دانشکده دندان پزشکی و عضو مرکز تحقیقات دندان پزشکی ترابی نژاد،دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 1: استاد، گروه فارماکوگنوزی، دانشکده داروسازی و عضو مرکز تحقیقات علوم دارویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 2: دانشیار، گروه فارماکوسیوتیکس، دانشکده داروسازی و عضو مرکز تحقیقات علوم دارویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 3: دندان پزشک، اصفهان hekmatian@dnt.mui.ac.ir
چکیده مقاله:
مقدمه: رفلکس تهوع یکی از مشکلات بیماران است که به طور معمول هنگام امور دندانپزشکی به خصوص هنگام تهیه رادیوگرافی و نیز قالب‌گیری بروز می‌کند. در این پژوهش اثر لایه نازک دارویی عصاره سنجد بر حذف موقت رفلکس تهوع مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: در این پژوهش کارآزمایی بالینی دوسوکور، تعداد 100 نمونه از بین بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. معاینه رفلکس تهوع بر روی بیماران انجام شد و در 50 نفر داروی شمارهA یا دارونما و در 50 نفر دیگر داروی شماره B حاوی عصاره سنجد در محل‌هایی که از قبل رفلکس تهوع نشان داده شد به مدت 3 دقیقه قرار گرفت. سپس بیماران مجدداً از نظر حساسیت به رفلکس تهوع ارزیابی شدند. داده‌های حاصل شده به وسیله روش‌های آماری توصیفی، آزمون‌های 2χ،Mann-Whitney و Wilcoxon تجزیه و تحلیل شدند (05/0 = α). یافته‌ها: در گروه A (دارونما) توزیع فراوانی درجه رفلکس تهوع در نواحی زبان، کام نرم و لوزه قبل و بعد از استفاده از دارو، تغییری نکرد؛ اما در مورد گروه B (لایه نازک دارویی حاوی عصاره سنجد) بین توزیع فراوانی درجه رفلکس تهوع در ناحیه لوزه (001/0 = p value) و کام نرم (003/0 = p value) بعد از استفاده از دارو، تفاوت معنی‌داری وجود داشت. همچنین بین توزیع فراوانی جنسیت در دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (673/0 = p value). نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان داد که لایه نازک دارویی حاوی عصاره سنجد به طور چشم‌گیری بر روی کاهش رفلکس تهوع در ناحیه لوزه‌ها و کام نرم تأثیر دارد و می‌توان از آن در موارد لزوم در اقدامات بالینی دندانپزشکی مانند تهیه رادیوگرافی استفاده کرد. واژه‌های کلیدی: تهوع، دارو، دارونما، رادیوگرافی
منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان متن کامل | 
