نویسندگان: آرش عزیزی*، مهربان فلاحتی 1، هاله حشمت2 ، نوید انتظاری 3 *دانشیار گروه بیماری های دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران 1- دانشیار گروه قارچ شناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران 2- استادیار گروه ترمیمی دانشگاه آزاد اسلامی دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران 3-دندانپزشک drarashazizi@yahoo.com
چکیده مقاله:
بیان مساله: کاندیدیازیس شایع ترین عفونت قارچی حفره ی دهان در انسان بوده، که 85 درصد عامل این عفونت کاندیدا آلبیکنس است. گر چه اطلاعات چشمگیری در ارتباط با چسبندگی کاندیدا آلبیکنس به سلول های اپی تلیالی و مواد پروتزی وجود دارد ولی پژوهش های بسیار کمی درباره ی چسبندگی کاندیدا آلبیکنس به انواع مواد ترمیمی در دسترس است. هدف: هدف از این پژوهش، مقایسه ی چسبندگی کاندیدا آلبیکنس به سه ماده ی ترمیمی آمالگام، کامپوزیت و گلاس آینومر نوری در شرایط آزمایشگاهی بود. مواد و روش: این پژوهش از گونه ی تجربی بود. 54 نمونه ی آمالگام، کامپوزیت و گلاس آینومر (18 نمونه از هر گروه) به لوله های دارای سوسپانسیون قارچی(106×1 سلول در میلی لیتر) کاندیدا آلبیکنس منتقل شدند و پس از گذشت 40 ، 80 و 120 دقیقه نمونه های مواد ترمیمی در 1 سی سی سرم فیزیولوژی شناور گردید و 100 میکرولیتر از این سوسپانسون در محیط کشت سابوره دکستروز آگار کشت داده شد و پس از گذشت 48 ساعت کلنی ها شمارش گردیدند. در پایان، داده ها با استفاده از آزمون های آماری کروسکال والیس و من ویتنی واکاوی شدند. یافته ها: در نمونه های کامپوزیت و آمالگام میزان چسبندگی کاندیدا آلبیکنس با گذشت زمان افزایش نشان داد که از لحاظ آماری این تفاوت ها معنادار بود( p< 0/05 ). در نمونه های گلاس آینومر هیچ تفاوت آماری معنادار در زمان های گوناگون گزارش نگردید. بیشترین میزان چسبندگی در زمان 120 دقیقه مربوط به نمونه های کامپوزیتی و کمترین آن در نمونه های آمالگام در زمان 40 دقیقه دیده شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که گلاس آینومر، یک ماده ی ترمیمی مناسب در افراد مستعد به عفونت کاندیدیایی است. واژه های کلیدی: ماده ی ترمیمی، میزان چسبندگی، کاندیدا آلبیکنس، آمالگام، کامپوزیت، گلاس آینومر
منبع: مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز متن کامل | 
