زمینه و هدف : علائم اختلالات اسکلتی-عضلانی در دندانپزشکان شیوع بالایی دارد اما مطالعات نسبتاً کمی در رابطه با این حرفه انجام شده‌ است. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع علائم اختلالات اسکلتی-عضلانی و ارزیابی ریسک این اختلالات در دندانپزشکان عمومی شیراز انجام شد .

 روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی پرسشنامه علائم اختلالات اسکلتی-عضلانی نوردیک و پرسشنامه مربوط به ویژگیهای فردی و شغلی برای صد و شصت دندانپزشک در محل کار آنان تکمیل شدند. همچنین پوسچرهای دندانپزشکان در حین کار با استفاده از دوربین عکاسی ثبت گردید و تکراریترین پوسچرها انتخاب و با روش RULA واکاوی گردیدند. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 صورت گرفت.

  یافته‌ها: اکثر دندانپزشکان که 139 نفر می‌باشند علائم اختلالات اسکلتی-عضلانی را حداقل در یک بخش از دستگاه اسکلتی-عضلانی در طول 12 ماه گذشته گزارش کردند. شایعترین علائم به ترتیب در گردن 105 نفر معادل 6/65% ، شانه‌ها هشتاد نفر برابر 50% ، پشت 76 نفر برابر با 5/47% ، مچ دست/دست 63 نفر معادل 4/39% و کمر 55 نفر معادل 4/34% گزارش شدند. تنها تفاوت معنی‌دار میان دندانپزشکان زن و مرد در ناحیه مچ دست/دست مشاهده شد. (001/0> P )، همچنین واکاوی پوسچر نشان داد تمامی پوسچرهای دندانپزشکان در سطوح اقدام اصلاحی دو و سه قرار دارند .

  نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد علائم اختلالات اسکلتی- عضلانی در دندانپزشکان شیوع بالایی دارد و سطح ریسک ابتلا به این اختلالات در آنان در حد متوسط به بالا می‌باشد .

  منبع: مجله دندانپزشکی جامعه اسلامی دندانپزشکان

  متن کامل