سابقه و هدف: علی‌رغم درصد بالای موفقیت درمان‌های ایمپلنت، پری ایمپلنتیت و موکوزیت اطراف ایمپلنت تظاهرات پاتولوژیکی هستند؛ که در اطراف ایمپلنت‌ها گزارش شده و پیش آگهی بهترین جایگزین دندان طبیعی را در معرض خطر قرار می‌دهند. این تحقیق با هدف تعیین تأثیر ( closed surface scaling ) بر شاخص‌های کلینیکی در درمان بیماری های اطراف ایمپلنت در بیماران چند مرکز خصوصی در شهر تهران انجام شد مواد و روش ها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی انجام گرفت. تعداد ۱۵ ناحیه جداگانه گرفتار بیماری‌های اطراف ایمپلنت
(شامل۱۰ ناحیه مبتلا به پری ایمپلنتیت و ۵ ناحیه دچار موکوزیت اطراف ایمپلنت )، در ۱۰ بیمار بررسی شد. مناطق بیمار در هر فرد، توسط دبریدمنت مکانیکی به روش غیر جراحی درمان شد. شاخص‌های کلینیکی شامل: عمق پاکت (PPD) ، از دست دادن اتصالات (CAL) ، خونریزی هنگام پروب (BOP) ، شاخص لثه‌ای (GI) ، قبل از انجام درمان و 5/1 و 3 ماه بعد از درمان ارزیابی شدند.
یافته‌ها با آزمون Wilcoxon signed-rank test مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین CAL از 4/1 ± 16/7 قبل از درمان به 4/1 ± 17/7 و 5/1 ± 18/7 و میانگین PPD از 47/1 ± 08/5 قبل از درمان به 47/1 ± 09/5 و 5/1 ± 09/5 به ترتیب 5/1 و سه ماه بعد از درمان تغییر کرد اما این تغییر معنی دار نبود (9/0 > P ) میزان BOP و GI نیز 5/1 وسه ماه بعد از درمان تغییر معنی داری نکرد (9/0 > P ). نتیجه گیری: به نظر می‌رسد که جرم‌گیری به روش غیرجراحی (Closed surface scaling) به تنهایی برای درمان بیماری‌های اطراف ایمپلنت ناکافی است.

  منبع: مجله تحقیق در علوم دندانپزشکی

  متن کامل