زمینه و هدف : امروزه استفاده از کامپوزیت‌ها به دلایلی مانند زیبایی با توجه به همرنگ بودن آن با دندان مورد توجه قرار گرفته است. یکی از خواص فیزیکی کامپوزیت‌ها جذب آب و انبساط آبی کامپوزیت‌ است. کامپوزیت‌ در اثر جذب آب ممکن است کارآیی خود را به ‌عنوان یک ماده ترمیمی از دست دهد. هدف از این مطالعه مقایسه آزمایشگاهی انبساط آبی سه‌ نوع کامپوزیت بابیس رزینی مختلف می‌باشد.

  روش بررسی: در این مطالعه تجربی، برای بررسی عوامل مؤثر بر انبساط آبی کامپوزیت‌ها از سه کامپوزیت مختلف ( Z250 ، P90 و Kalore ) استفاده شده است. این کامپوزیت‌ها در دو محیط آب مقطر و بزاق طبیعی دهان به مدت سه ماه قرار گرفته‌ و طول آنها هیجده بار در فواصل زمانی معین اندازه‌گیری شده است. برای تحلیل آماری داده‌ها از روش آماری مدل بندی حاشیه‌ای (که در آن همبستگی بین داده‌های پاسخ در مدل وارد می‌شود) استفاده شده است.

  یافته‌ها: نتایج نشان داد که نوع کامپوزیت تا ٔ ثیر آماری معنی‌داری بر انبساط آبی کامپوزیت دارد (05/0 < ‌ P ) ، به طوری ‌که کامپوزیت Z250 دارای کمترین و کامپوزیت P90 دارای بیشترین انبساط آبی است. همچنین زمان به عنوان یک متغیر مستقل بر انبساط آبی کامپوزیت تا ٔ ثیر معنی‌داری داشته است. (05/0 < ‌ P )، از سوی دیگر، محیط نگهداری در انبساط آبی کامپوزیت‌ها اثر آماری معنی‌داری نداشته است. (05/0 > P )

  نتیجه‌گیری: به طور کلی، نتایج بیانگر این است که نوع کامپوزیت و گذشت زمان اثر آماری معنی‌داری بر انبساط آبی دارد. بنابراین بهتر است از کامپوزیت‌هایی که انبساط آبی کمتری دارند (از قبیل Z250 ) جهت ترمیم دندان بیماران استفاده شود.

منبع: مجله دندانپزشکی جامعه اسلامی دندانپزشکان

متن کامل