گروه پریودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
چکیده: (1464 مشاهده)
مقدمه: میزان کمتری از تحلیل استخوان کرستال و حفظ بیشتر ساختار استخوانی در ایمپلنتهای فوری مشاهده شده است. باتوجه به عدم توافق موجود در مطالعات در زمینه میزان موفقیت ایمپلنتهای فوری در مقایسه با انواع تأخیری، در این مطالعه، میزان تحلیل استخوان کرستال در این دو نوع ایمپلنت بررسی شد.
مواد و روشها: در این مطالعه مقدماتی، مجموع 12 ایمپلنت (6 ایمپلنت فوری و 6 ایمپلنت تأخیری) در بیماران مذکر با محدوده سنی60-30 سال قرار داده شد و یک هفته پس از آن، رادیوگرافی پریاپیکال با استفاده از تکنیک موازی گرفته شد. بیماران در یک دوره 6 ماهه و یکساله مورد معاینه مجدد قرار گرفته و رادیوگرافی پریاپیکال از ناحیه ایمپلنت با شرایط یکسان، تهیه شد. در پایان رادیوگرافیهای اسکنشده توسط نرمافزار فتوشاپ Subtract شده و مقایسه شدند و اطلاعات توسط نرمافزار SPSS نسخه 21 و با کمک آزمون آماری Mann-Whitney مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 = α).
یافتهها: ایمپلنت فوری دارای تحلیل استخوان کرستال کمتر در مقایسه با ایمپلنت تأخیری طی دوره 6 ماهه بود (009/0 = p value). همچنین برای دوره یکساله ایمپلنتهای فوری تحلیل استخوان کرستال کمتر در مقایسه با ایمپلنتهای تأخیری داشتند (002/0 = p value).
نتیجهگیری: یافتههای پژوهش نشان داد که میزان تحلیل استخوان کرستال در ایمپلنت فوری کمتر است و از این نظر میتوان کاربرد ایمپلنت فوری را بهعنوان یک روش موفقتر از روش عادی در نظر گرفت.