مواد و روش ها:تعداد 30 نفر از دانشجویان پسر بخش‏های ترمیمی و پریو به روش نمونه گیری در دسترس و آسان در طول مدت مورد مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. از سه محل پائین روپوش، آستین و سینه، قبل و بعد از کار با یک بیمار با استفاده از سواپ استریل مرطوب نمونه‏ گیری به عمل آمد. کلونی‏های تشکیل شده بررسی شد و از تست‏های شیمیائی برای شناسایی باکتری‏های جدا شده استفاده شد. جهت آنالیز آماری از آزمون کای‏دو و مک‏نمار استفاده شد. سطح معنی‏داری 05/0 در نظر گرفته شد. 

  یافته‏ ها: به طور متوسط در 7/86 درصد از سه محل مورد بررسی در نمونه‌ها آلودگی بعد ازکار افزایش پیدا کرده بود و بیشتر آلودگی مربوط به کوکسی‏های گرم مثبت و بیشترین فراوانی آلودگی مربوط به استافیلوکوک اورئوس بود.

نتیجه گیری: میزان آلودگی باکتریایی پوشش دانشجو بعد از درمان یک بیمار به طور قابل ملاحظه‏ای افزایش می‏یابد. بنابراین توصیه می‏شود با تمیز نگه داشتن سطوح نزدیک بیمار و رعایت بهداشت افراد (پرسنل و دندانپزشک) در حین درمان، بتوان تا حد زیادی آلودگی میکروبی را کاهش داد.