مواد و روش‏ها: ابتدا نمونه‏های کامپوزیتی تهیه و به مدت 24 ساعت در آب مقطر نگهداری شدند. سپس رنگ تمام نمونه ‏ها بر اساس سیستم CIELAB تعیین گردید (مرحله اول؛ ابتدای کار). در مرحله بعد، نمونه‏ ها به مدت 24 ساعت در دهان‏شویه‏ه ای حاوی نانوذرات اکسیدتیتانیوم، اکسید روی، نقره، اکسید مس، کلرهگزیدین (کنترل مثبت) یا آب مقطر (کنترل منفی) غوطه‏ ور شدند و مجدداً سنجش رنگ انجام شد (مرحله دوم؛ بـعد از قرار دادن در دهـان‏شویه). سپس سـطح نمونه‏ ها تـوسط مسواک بـرقی به مدت 1 دقیقه تمیز شد و نـمونه ‏ها برای سـومین بار رنگ‏سنجی شدند (مرحله سوم؛ پس از مسواک زدن). میزان تغییر رنگ در میان گروه‏های مختلف با استفاده از آزمون واریانس یک عاملی (ANOVA) و پس آزمون توکی مقایسه گردید. (05/0=α)

  یافته ‏ها: آزمون ANOVA تفاوت معنی‏داری را در تغییر رنگ بین مراحل مختلف درمان در میان گروه‏های مختلف نشان داد (05/0P<). تغییر رنگ بین مرحله اول و دوم در دهان‏شویه های نقره و کلرهگزیدین به صورت قابل توجهی کمتر از دهان‏شویه‏ های اکسید مس و اکسید تیتانیوم و در تمام گروه‏ها به صورت قابل توجهی بیشتر از آب مقطر بود (05/0P<). تغییر رنگ بین مراحل اول و سوم در تمام گروه‏های دهان‏شویه از لحاظ آماری در یک سطح و به صورت قابل توجهی بیشتر از گروه آب مقطر بود (05/0P<). 

  نتیجه گیری: دهان‏شویه‏ های حاوی نانو ذرات فلزی تغییر رنگی در حد کلرهگزیدین و بیشتر نشان دادند. مسواک زدن تأثیر اندکی در برداشتن رنگ از روی نمونه‏ های کامپوزیت داشت.