لیکن پلان یک بیماری پوستی مخاطی با اتیولوژی ناشناخته می‌باشد. با این حال یک سری از عوامل را در ایجاد آن مؤثر دانسته‌اند. از این عوامل می‌توان به سیتوکین‌های التهابی نظیر TNF-α (Tumor necrosis factor- alpha) اشاره نمود که نقشی اساسی در ایجاد التهاب ایفا می‌کنند. این مطالعه با هدف مقایسه سطح سرمی TNF-α در بیماران مبتلا به واکنش‏های لیکنوئیدی (تماسی- دارویی)، لیکن پلان و گروه سالم انجام گردید. 

  مواد و روش‌ها:

 در این پژوهش مقطعی توصیفی- تحلیلی، 10 بیمار مبتلا به لیکن پلان (میانگین سنی 59/8 ± 84/46) و20 بیمار مبتلا به واکنش لیکنوئیدی (میانگین سنی 34/13 ± 18/49) با گروه شاهد 20 نفره (میانگین سنی 99/6 ± 86/39) مقایسه شدند و سطح سرمی TNF-α این بیماران توسط روش الایزا اندازه‏گیری شد. سپس داده‏ها توسط نرم‏افزار SPSS نسخه 16 و با آزمون Kruskal-Wallis بررسی شد (05/0 = α). 

  یافته‌ها:

بیماران مبتلا به واکنش‏های لیکنوئیدی (تماسی- دارویی) و لیکن پلان و گروه سالم از لحاظ میزان سطح سرمی TNF-α تفاوت معنی‌داری نداشتند (465/0 = p value). مقادیر میانگین سطح سرمی TNF-α در بیماران مبتلا به واکنش‌های لیکنوئیدی (تماسی- دارویی) 45/10، در بیماران مبتلا به لیکن پلان76/30 و در گروه سالم73/50 بود. 

  نتیجه‌‌گیری:

با توجه به محدودیت‌های این مطالعه سطح سرمی TNF-α در بیماران مبتلا به واکنش‏های لیکنوئیدی (تماسی- دارویی)، لیکن پلان و گروه سالم تفاوت ندارد و نمی‏توان از آن جهت افتراق ضایعات لیکن پلان و لیکنوئیدی استفاده کرد.