ضربه به دندان یک مشکل جدی بهداشت عمومی به‌شمار می‌آید. مراقبت و پی‌گیری بعد از حادثه از اصول مهم درمان موفقیت‌آمیز است. هدف از مطالعه‌ی حاضر بررسی آسیب‌های تروماتیک دندانی و چگونگی پی‌گیری درمان آن‌ها در بیماران مراجعه‌کننده به دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان بود.

در این مطالعه توصیفی گذشته‌نگر، پرونده‌ی کلیه بیماران مراجعه‌کننده به بخش‌های تخصصی درمان‌ ریشه و اطفال با شکایت اصلی ضربه بررسی شد. نوع درمان، پی‌گیری، دلیل عدم پی‌گیری، کامل بودن پرونده‌ها، اطلاعات دموگرافیک، شماره‌ی دندان، نوع، علت، محل و فاصله‌ی زمانی وقوع ضربه تا مراجعه به دندان‌پزشک از پرونده‌ها استخراج گردید. اطلاعات جمع‌آوری شده با نرم‌افزار SPSS نسخه 18 با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی در سطح معنی‌دار 95/0مورد بررسی قرار گرفت. 

یافته‌ها:

از تعداد 207 دندان دارای تروما در 127 بیمار بیش‌ترین شیوع در دندان‌های سانترال (6/69 درصد) دایمی ماگزیلا دیده شد. شایع‌ترین نوع ضربه، شکستگی تاج (8/33 درصد) بود. زمین خوردن و سقوط (8/44 درصد) بیش‌ترین شیوع را در میان علل ضربه داشت. میانگین تعداد مراجعات بعد از درمان بیماران 38/2 مرتبه بود. شایع‌ترین زمان‌های مراجعه بیماران به دندان‌پزشک پس از وارد شدن ضربه یک هفته (8/21 درصد) و 24 ساعت (3/20 درصد) بود. تنها 2/21 درصد از پرونده‌های موجود کامل بودند.

نتیجه‌‌گیری:

 بر اساس مطالعه‌ی حاضر به‌ترتیب شایع‌ترین دندان درگیر، نوع آسیب و عامل ضربه، دندان سانترال دایمی ماگزیلا، شکستگی تاج، زمین خوردن و سقوط می‌باشد.