دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان، اصفهان ، ایران
چکیده: (1643 مشاهده)
مقدمه:
سیگار کشیدن یکی از مهمترین عوامل محیطی در ایجاد و پیشرفت بیماری پریودنتال است. بعضی از مطالعات تأثیر مخرب سیگار کشیدن فعال و نیز تأثیر دود محیطی را بر پاسخ به درمان پریودنتال گزارش نمودهاند. هدف این تحقیق مقایسهی نتیجهی درمان غیرجراحی پریودنتال بین بیماران غیرسیگاری و سیگاری غیرفعال مبتلا به پریودنتیت مزمن بود.
مواد و روشها:
40 بیمار 20 تا50 ساله مبتلا به پریودنتیت مزمن مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران بر اساس اینکه تحت تأثیر دود سیگار محیطی قرار گرفته و یا قرار نگرفتهاند به دو گروه تقسیم شدند. هر دو گروه تحت درمان غیرجراحی قرار گرفته و چهار متغیر پریودنتال عمق پروب، سطح چسبندگی کلینیکی، خونریزی هنگام پروب و شاخص پلاک کل دهان قبل از درمان، یک و سه ماه پس از درمان، اندازهگیری و ثبت گردید. متغیرهای کلینیکی پریودنتال به کمک نرم افزار آماری SPSS نسخه 19 و آزمون آنالیز واریانس، آزمونهای تی زوج و تی مستقل در سطح معنیداری 95/0 مقایسه شد.
یافتهها:
در هر دو گروه، همهی متغیرهای بالینی یک و سه ماه پس از درمان غیرجراحی پریودنتال در مقایسه با پیش از درمان از نظر آماری بهبود معنیداری داشتند (001/0 ˂ p value). در عین حال، بهبودی عمق پروب و سطح چسبندگی کلینیکی یک و سه ماه پس از درمان در گروه غیرسیگاری نسبت به گروه سیگاری غیرفعال به طور معنیداری بیشتر بود (05/0 ˂ p value). خونریزی هنگام پروب و شاخص پلاک کل دهان بین دو گروه در بازبینی یک و سه ماهه اختلاف آماری معنیداری (به ترتیب 461/0 = p value و 770/0 = p value) نداشتند.
نتیجهگیری:
با توجه به محدودیتهای این مطالعه، دود سیگار محیطی تأثیر نامطلوبی بر نتیجه درمان غیرجراحی پریودنتال دارد و پاسخ به درمان در بیماران غیرسیگاری از بیماران سیگاری غیرفعال، بهتر است.
فرهاد شیرین زهرا، اصفهانیان وحید، فرخانی نسیم، وجدی ناصر، برکتین مهرداد. مقایسهی بالینی پاسخ به درمانهای غیر جراحی پریودنتال در افراد سیگاری غیر فعال مبتلا به پریودنتیت مزمن ملایم تا متوسط. 1. 1390; 6 (6)