یکی از مؤثرترین و در عین حال مقرون ‌به‌صرفه‌ترین راه‌های جلوگیری از پوسیدگی دندان استفاده از خمیر دندان‌های حاوی فلوراید است. برای اثربخش بودن فلوراید در خمیر دندان‌ها مقدار کافی از آن باید به صورت محلول باشد. مطالعه‌ی حاضر با هدف ارزیابی غلظت کلی فلوراید و غلظت فلوراید قابل حل در تعدادی از خمیر دندان‌های پرفروش در بازار مصرف ایران و مقایسه‌ی آن با محدوده‌ی استاندارد بین المللی (ppm 1500-1000) انجام پذیرفت.

تحقیق حاضر نوعی مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی آزمایشگاهی می‌باشد. در این مطالعه غلظت کلی فلوراید و غلظت فلوراید قابل حل در 4 نوع خمیر دندان شامل 3 خمیر دندان ساخت داخل (پونه، داروگر و پاوه) و یک نوع خمیر دندان خارجی (کرست 7) توسط الکترود ویژه‌ی یونی اندازه‌گیری شد. نتایج توسط آزمون‌های تحلیلone-way Variance، Kruskal Wallis، Mann-Whitney و Post hoc Tukey مورد تحلیل آماری قرار گرفت (05/0=α).یافته‌ها: غلظت کلی فلوراید و غلظت فلوراید محلول تنها در خمیر دندان کرست 7 بالاتر از ppm 1000 بود. غلظت فلوراید محلول در خمیر دندان کرست 7 به‌صورت معنی‌داری از سایر خمیر دندان‌ها بیش‌تر بود (001/0p value < )، اما میان سایر خمیر دندان‌ها اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (05/0 p value >).

بر اساس نتایج مطالعه‌ی حاضر، علی‌رغم این‌که نمونه خارجی میزان فلوراید مناسبی داشت، سه خمیر دندان دیگر مورد بررسی، میزان فلوراید کم‌تری از حد استاندارد داشتند.