مقدمه: پوسیدگی دندانی یکی از مهم‌ترین بیماری‌های محیط دهان است که با از دست رفتن مواد معدنی در ابتدا به صورت یک «ضایعه سفید» بروز پیدا می‌کند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی و مقایسه اثر تغییر رنگ حاصل از کاربرد ترکیبات رمینرالیزه کننده بر مینای سالم و مینای دمینرالیزه بود.

 مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 96 دندان اینسیزور فک بالای سالم به صورت تصادفی به شش گروه 16‌تایی تقسیم شدند، گروه 1، 2 و 3 گروه‌های مینای سالم و گروه 4، 5 و 6 گروه‌های مینای دمینرالیزه. نمونه‌های سه گروه دوم (گروه‌های 4، 5 و 6) جهت شبیه‌سازی ضایعات سفید، وارد فاز دمینرالیزاسیون شدند. سپس گروه‌های 1 و 4 با CPP-ACFP (Casein phosphopeptide- Amorphous calcium fluoride phosphate)، گروه‌های 2 و 5 با CPP-ACP (Casein phosphopeptide- Amorphous calcium phosphate) و گروه‌های 3 و 6 با دهان‌شویه فلوراید مورد درمان قرار گرفتند. مشخصات رنگی دندان‌ها قبل و پس از 3 هفته درمان توسط اسپکتروفتومتری (بر اساس شاخص‌های CIELAB) ثبت گردید. نتایج حاصل با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و توسط آزمون‌های آنالیز واریانس با مشاهدات تکراری، آنالیز واریانس یک طرفه و دو طرفه تجزیه و تحلیل شد (05/0 = α).

 یافته‌ها: میانگین تغییر رنگ (ΔE) در مرحله دمینرالیزاسیون برای سه گروه دمینرالیزه شده 21/4 ± 75/10 و در مرحله درمان برای دو گروه سالم و دمینرالیزه شده به ترتیب 53/7 ± 09/18 و 35/4 ± 94/7 به دست آمد. تفاوت معنی‌داری بین میانگین ΔE سه ماده درمانی وجود نداشت (05/0 < p value).

 نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت‌های مطالعه حاضر، به نظر می‌رسد استفاده از ترکیبات رمینرالیزه کننده می‌تواند تغییر رنگ (ΔE) قابل توجهی در رنگ دندان سالم و دمینرالیزه ایجاد نماید و می‌تواند به ایجاد ظاهر نهایی بهتر کل دندان دچار ضایعه سفید کمک نماید.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل