بررسی رابطه شاخص توده بدنی و شاخص پوسیدگی دندانی در کودکان پیش‌دبستانی شهر بابل نویسندگان: مریم قاسم‌پور*, کریم‌اله حاجیان1, زلیخا معززی2, مریم زوار3 *استادیار گروه دندانپزشکی کودکان، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل 1-استاد، گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل 2-استادیار، گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل 3-دندان‌پزشک ma_ghasempour_ir@yahoo.com چکیده مقاله:
مقدمه: پوسیدگی‌های درمان نشده پیشرفته، می‌توانند سبب درد و ناراحتی کودک شده و بر روند تغذیه و در نتیجه رشد کودک تأثیر بگذارند. هدف از این پژوهش تعیین وضعیت سلامت دندانی (dft) و شاخص توده بدنی (BMI) و تعیین رابطه بین آن‌ها در کودکان پیش‌دبستانی بابل بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و به صورت مقطعی می‌باشد که بر روی 600 کودک 6-3 ساله که بیماری سیستمیک نداشتند، انجام شد. بعد از اندازه‌گیری وزن با ترازوی کفه‌ای استاندارد و اندازه‌گیری قد با خط‌کش مدرج استاندارد، BMI تعیین و وارد منحنی استاندارد برای تعیین صدک شد. dft نیز طبق تعریف WHO تعیین گردید. افراد مبتلا به بیماری سیستمیک شناخته شده از پژوهش حذف شدند. سپس آنالیزهای آماری χ2 و آنالیز واریانس انجام شد. یافته‌ها: از میان 600 کودک مورد مطالعه، 206 نفر از آن‌ها (3/34 درصد) عاری از پوسیدگی دندان بودند. در محاسبهBMI ، 62 درصد از کودکان، وزن نرمال، 3/15 درصد در محدوده اضافه وزن و در خطر اضافه وزن و 7/22 درصد کم وزن بودند. میانگین BMI بر اساس میزان f و d معنی‌دار نبود اما با افزایش وزن، تعداد پوسیدگی دندان‌ها نیز اضافه شد ( 002/0 = p value) درحالی‌که رابطه معنی‌داری بین وزن و تعداد دندان ترمیم شده وجود نداشت ( 08/0 = p value). نتیجه‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، کمترین میزان پوسیدگی و پرکردگی، در کودکان کم وزن و بیشترین میزان آن در کودکان در خطر اضافه وزن مشاهده شد. با افزایش میانگین وزن، میزان پوسیدگی به طور معنی‌داری افزایش یافت. واژه‌های کلیدی : BMI، شاخص، پوسیدگی دندانی، کودک، پیش‌دبستانی.
منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان متن کامل |
