نویسندگان همکار : دکتـر مسعود یغمایی ، دکتـر حسین بهنیا ، دکتـر یدالـه سلیمانی شایسته ، دکتـر علی حسنی ، دکتـر فریدون پـوردانش ، دکتـر فرشید رایتی ، دکتـر محمد تقی کیانی ، دکتـر ندا مسلمی ، دکتـر بهارک قاعدی ، دکتـر نیما نداف‌‌پور ، دکتر سارنگ سعـادت ، دکتر منصوره محمدی ، دکتر سیـده‌غزالـه دشتی ، دکتر گلنـاز مراد ، سپیـده سهیلـی‌فـر ، ارغوان اعتباریان ، محمد اسمعیلی نژاد ، نوید نقدی
انتشارات رویان پژوه – 1391
پدیده osseointegration و کاربرد آن در بازسازی سیستم جونده به صورت ایمپلنتهای دندانی ، افق وسیعی را در علم دندانپزشکی به خصوص در دو دهه گذشته به وجود آورده است. به کارگیری این پدیده ، مستلزم وجود نسوج کافی سخت و نرم می‌باشد (استخوان و مخاط). این نسوج به علل فیزیولوژیک (تحلیل)، تروما، پاتولوژی، عفونت و بیماریهای مختلف سیستمیک و ژنتیک می‌توانند مورد تعرض قرار گرفته و کیفیت و کمیت خود را جهت برقراری یک osseointegration که پایه و اساس ضروری برای پروتز می‌باشد از دست بدهند. جهت ترمیم کمبود فوق و آماده نمودن استخوان و نسوج نرم، روشهای مختلف جراحی، مواد گوناگون محرک برای تولید نسوج ( Tissue Induction and Conduction ) و بالاخره تولید و کاربرد پروتئین‌های مورفوژنیک و استفاده از stem cell از ابداعات جدیدی است که در جایگزینی نسوج از دست رفته به کار برده می‌شوند. آگاهی به نیازهای لازم برای موفقیت ایمپلنتهای دندانی در پیشرفت و پیدایش موارد فوق نقش مؤثر و گاهی پدیدآورنده داشته است.
