بررسی و مقایسه جراحی اپولیس فیشوراتوم با تیغ جراحی و لیزر دی اکسید کربن
استاد راهنما: دکتر حمید محمود هاشمی پژوهشگر: بیژن رضوان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران چکیده درمان معمول هیپرپلازی فیبروزآماسی یا اپولیس فیشوراتوم، هنگامی که برای مدت زمانی باقی مانده باشد و در بافت هیپرپلاستیک فیبروز مشاهده شود، قطع ساده توسط تیغ جراحی و نزدیک کردن بافت باقیماده توسط بخیه منقطع یا ممتد می باشد. پس از معرفی لیزر به عنوان پدیده ای نوین در عرصه پزشکی، لیزر در اکسید کربن نیز به عنوان جایگزینی برای تیغ جراحی، در جراحیهای نسوج نرم مطرح گردید. لذا در این پژوهش تلاش شد تا ویژگیهای استفاده از لیزر دی اکسید کربن به جای تیغ جراحی، در جراحی حذف اپولیس فیشوراتوم ارزیابی گردد. در این تحقیق ( که به صورت کارآزمایی بالینی انجام پذیرفت) ، دوازده بیمار دارای ضایعه اپولیس فیشوراتوم نسبتا قرینه در قسمت قدام فکین انتخاب شدند. ضایعه به طور فرضی به دو قسمت، تقسیم گردید. در هر بیمار یک قسمت که به صورت تصادفی انتخاب شده بود، توسط لیزر دی اکسید کربن و قسمت دیگر توسط تیغ جراحی، تحت عمل قرار گرفت. قسمتی که توسط تیغ جراحی، جراحی شده بود، به صورت ممتد بخیه زده شد. زمان انجام جراحی در هر قسمت اندازه گرفته شد. میزان بهبود در روز هفتم و چهاردهم تعیین گردید. در روز چهاردهم، علاوه بر این کار، عمق وستیبول در هر قسمت محاسبه گشت. نتایج نشان داد که زخم ناشی از لیزر دی اکسید کربن در جراحی حذف اپولیس فیشوراتوم، در روز هفتم و چهاردهم پس از جراحی، بهبود بهتری نسبت به زخم ناشی از تیغ جراحی نشان می دهد( Wilcoxon sign test ). به طوری که در روز هفتم در یازده مورد و در روز چهاردهم در ده مورد، زخم ناشی از لیزر دی اکسید کربن، بهبود بهتری را آشکار می ساخت، اما در هیچ یک از نمونه ها تشکیل اپیتلیوم به صورت کامل مشاهده نشد. عمق وستیبول در دو قسمت نسبت به هم دارای اختلاف آماری معنی داری ( PV < 0/05 ) می باشد( بر اساس Paired sample t-test ). زمان انجام جراحی نیز در دو قسمت، دارای اختلاف آماری معنی داری ( PV < 0/05 ) می باشد ( Paired sample t-test ). | 
