بررسی آزاد سازی فلوراید از دو نوع ماده ترمیمی و قابلیت رشارژ آنها پس از قرار گیری در معرض ppm 1000 فلوراید در روز ( In-vitro )
اساتید راهنما : دکتر ژاله محمودیان – دکتر علی کوثری نگارش : دکتر تینا قوامی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران خلاصه یک منبع آزاد کننده فلوراید که بتواند فلوراید را در سطح کم اما به طور مداوم در محیط دهان فراهم کند ، می تواند کمک بزرگی در جلوگیری از پوسیدگی ها باشد . چون آزادسازی فلوراید از مواد به تدریج و به مرور زمان کاهش می یابد؛ احتمالاً قابلیت رشارژ ماده از خاصیت آزادسازی فلوراید از ماده مهمتر می باشد. در این مطالعه Experimental ( In-vitro ) به بررسی میزان آزادسازی فلوراید از دو ماده آزادکننده فلوراید ] نوعی RMGIC ( Vitremer ) و نوعی کامپومر ( Compoglass F ) [ پرداخته و قابلیت رشارژ آنها را تحت شرایطی که امکان وقوع آن در شرایط معمول وجود دارد ، مطالعه شد . در این تحقیق 12 دیسک به قطر 8 و ارتفاع 2 میلی متر از هر ماده تهیه شد که به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند . در گروه کنترل هر یک از مواد مورد مطالعه (6= N )، هر نمونه روزانه طی 25 روز در CC 4 بزاق مصنوعی جدید در دمای C º 37 غوطه ور شد . در گروه دوم از هر ماده (6 = N ) هر نمونه روزانه قبل از غوطه وری در بزاق مصنوعی جدید به مدت 1 دقیقه در محلول NaF ] ( ppmF 1000) و 9/6 = pH [ قرار داده می شد . محتوای فلوراید هر نمونه بزاق مصنوعی بدست آمده در روزهای 1، 2 ، 3، 5، 10، 15، 20، 25 در همه گروههای مطالعه با روش پتانسیومتری تعیین شد . داده ها با استفاده از تست t-student آنالیز شد . نتایج حاصله نشان داد که هر دو ماده طی 25 روز مطالعه به آزادسازی فلوراید ادامه می دادند، اما بین میزان آزادسازی این دو ماده جز در سه روز اول مطالعه اختلاف معنی داری وجود نداشت . مشاهده شد که در شرایط این مطالعه هیچکدام از مواد مورد نظر از روز 1 تا 25 قابلیت رشارژی را که از نظر آماری معنی دار باشد ، نشان ندادند ( 05/0 p> ) و همچنان روند افت در میزان فلوراید آزادشده ، در گروه آزمون مشابه گروه کنترل وجود داشت ، لذا تکیه بر قابلیت رشارژ این مواد با استفاده از محصولات فلوراید روزانه خنثی امکان پذیر نیست . چنین نتیجه گرفته می شود که شرایط کلینیکی است که کاربرد یکی از این مواد را بر دیگری برتری می بخشد . | 
