بررسی دقت اولتراسونوگرافی در تشخیص شکستگیهای قوس زایگوم ا نویسندگان: مژده مهدیزاده*, معین حسینی شیرازی1, فروزان فرهبد1 *دانشیار گروه رادیولوژی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی و عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی ترابی نژاد دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 1-دندانپزشک mehdizadeh@dnt.mui.ac.ir چکیده مقاله:
مقدمه: در سالهای اخیر، سیتیاسکن به عنوان جایگزینی برای رادیوگرافیهای معمولی معرفی شده است، اما نقش اولتراسونوگرافی در تشخیص شکستگی قوس زایگوما به ندرت مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، بررسی دقت اولتراسونوگرافی در تشخیص شکستگیهای قوس زایگوما بود. مواد و روشها: در این پؤوهش توصیفی، ۱۵ بیمار شامل ۹ مرد و ۶ زن، با علایم کلینیکی شکستگی میانی صورت که نمای سیتیاسکن آنها، شکستگی یکطرفه قوس زایگوما را نشان میداد، وارد مطالعه شدند. برای همه بیماران معاینات اولتراسونوگرافی به صورت دوطرفه انجام شد. تمام سونوگرامها توسط یک سونولوژیست که از نتایج سیتیاسکن بیاطلاع بود تهیه و گزارش شدند. سپس دادههای به دست آمده با کمک نرمافزار SPSS و با محاسبه حساسیت و ویژگی در سطح معنیداری 95/0 مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. یافتهها: اولتراسونوگرافی توانست قوسهای شکسته را با حساسیت100 درصد (بدون منفی کاذب) و قوسهای سالم را با ویژگی ۱۰۰ درصد ( بدون مثبت کاذب) تشخیص دهد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج این پژوهش اولتراسوند، ابزار سودمندی برای معاینات اولیه شکستگی قوس زایگوما میباشد که میتواند باعث کاهش تعداد رادیوگرافیهای تشخیصی و میزان اکسپوژر کلی بیمار شود. واژههای کلیدی: اولتراسونوگرافی، قوس زایگوما، شکستگی، تشخیص.
منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان متن کامل |