بررسی مقایسه ای ارزش تشخیصی لیزر فلورسانس 655 نانومتر با روشهای معمول تشخیصی در ارزیابی پوسیدگیهای اکلوزالی کوچک دندانهای دائمی
استاد راهنما : دکتر مینا بی ریا استاد مشاور : دکتر مهکامه مشفقی نگارش : آسیه چهره ساز تهرانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، شماره پایان نامه: 2662 چکیده روشهای مختلفی جهت تشخیص پوسیدگیهای اکلوزالی کوچک پیشنهاد شده است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی مقایسه ای ارزش تشخیصی نوعی ابزار جدید، موسوم به لیزر فلورسانس با سایر روشهای معمول امروزی، در تشخیص چنین پوسیدگی هایی می باشد. تعداد 90 دندان پره مولر که با معیارهای ورود، همخوانی داشتند از مطب های شهر تهران جمع آوری شدند. با شروع تحقیق، دندانها از محلول تیمول خارج گردیده و کلیه سطوح اکلوزال با پودر پامیس و آب به خوبی تمیز شدند. معاینات بر روی سطوح اکلوزال دندانها، توسط چهار سیستم تشخیصی شامل سوند، مشاهده چشمی، رادیوگرافی بایت وینگ و لیزر فلورسانس صورت پذیرفت. بعد از اتمام کلیه مراحل، نمونه ها به بخش پاتولوژی فرستاده شد و با توجه به الگوی شیار مرکزی، برشهایی جهت دستیابی به عمق شیار معاینه شده، صورت پذیرفت. نتایج مراحل قبل به همراه این استاندارد طلائی بافت شناختی ( Histological Gold Standard ) جهت آنالیز آماری فرستاده شد. داده های به دست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS10 تحلیل شدند و مقدار حساسیت، ویژگی و سایر شاخصهای تشخیصی در مورد هر تکنیک توسط فرمول مربوطه و جدول 2×2 مورد محاسبه قرار گرفت. یافته ها بالاترین حساسیت و ویژگی متعلق به سوند ـ با مقادیر 5/54 ٪ و 5/97 ٪ ـ را نشان داد. حساسیت روش چشمی 5/54 ٪ و ویژگی آن 9/94 ٪ ، حساسیت رادیوگرافی بایت وینگ 3/27 ٪ و ویژگی آن 2/96 ٪ ، حساسیت لیزر فلورسانس 5/45 ٪ و ویژگی آن 6/88 ٪ به دست آمد. پایین ترین حساسیت مربوط به رادیوگرافی و پایین ترین ویژگی مربوط به لیزر بود. بنابر این به نظر می رسد روش معاینه با سوند در تشخیص پوسیدگیهای اکلوزالی کوچک دندانهای دائمی از بالاترین حساسیت و ویژگی در میان سایر روشهای موجود در این مطالعه برخوردار است. | 
