بررسی هیستولوژیک و هیستومورفومتریک کاربرد پلاسمای سرشار از فاکتور رشد (PRGF) و غشاء فیبرین اتولوگ با و بدون Bio-Oss در کیفیت و کمیت ترمیم حفرات استخوانی ایجاد شده در کالواریوم خرگوش
اساتید راهنما : دکتر مژگان پاک نژاد – دکتر یداله سلیمانی شایسته استاد مشاور : دکتر پوریا مطهری نگارش : دکتر سولماز شریعت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، شماره پایان نامه: 587 ت
چکیده در سالهای اخیر استفاده از کنسانتره پلاکتی در کارهای کلینیکی به عنوان ابزاری در جراحی که اجازه رژنراسیون سریعتر و مؤثرتر بافتی را میدهد، محبوبیت زیادی یافته است. در طول این سالها سیستمهای مختلفی برای تهیه پلاسمای سرشار از فاکتور رشد معرفی شده است. سیستم PRGF (Plasma Rich in Growth Factor) یکی از سیستمهای جدید تهیه کنسانتره پلاکتی میباشد که نیاز به حجم کمتر خون وریدی، یک مرحلهای بودن سانتریفوژ ، زمان مورد نیاز کمتر برای تهیه محصول و عدم نیاز به ترومبوپلاستین گاوی برای Activation میباشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تا ٔ ثیر PRGF و ممبران فیبرین بر میزان رژنراسیون ضایعات ctivationیه محصول و عدم نیاز به ترومبوپلاستین گاوی برای ز به حجم کمتر خون وریدی، یک مرحلهای بودن سانتریفوژ ، زمان مورد نیاز کم استخوانی همراه و بدون استفاده از ماده پیوندی Bio-Oss میباشد. 12 عدد خرگوش سفید نیوزلندی برای انجام این مطالعه Experimental آیندهنگر در نظر گرفته شدند. 4 حفره مشابه به ابعاد 6/6 × 3/3 میلیمتر بر روی استخوان کرانیال هر نمونه ایجاد و به ترتیب با Bio-Oss ، Bio-Oss PRGF+ و PRGF+Fibrin و خالی (گروه کنترل) درمان شدند. حفرات ایجاد شده در مقاطع زمانی 4 و 8 هفته مورد ارزیابی هیستولوژیک هیستومورفومتریک قرار گرفتند. مطالعه حاضر نشان داد که افزودن PRGF به Bio-Oss سبب افزایش استخوانسازی نسبت به گروه کنترل در زمانهای 4 و 8 هفته میشود. در گروههای حاوی Bio-Oss و PRGF+Fibrin افزایش معنیداری در استخوان ساخته شده نسبت به گروه کنترل دیده نشد. همچنین میزان تحلیل پارتیکلهای Bio-Oss در دو گروه حاوی آن در 4 هفته تفاوت معنیداری نداشت. هیچ موردی از واکنش جسم خارجی قابل توجه یا التهاب شدید در نمونههای مورد بررسی در چهار گروه مشاهده نشد. در این مطالعه حیوانی افزودن PRGF به Bio-Oss باعث افزایش استخوانسازی در کالواریای خرگوش نسبت به حفره کنترل میشود. |