مقدمه: موارد تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها در دندان‌پزشکی و به خصوص درمان ریشه محدود می‌باشد؛ اما آنتی‌بیوتیک‌ها به طور گسترده‌ای در دندان‌پزشکی تجویز می‌شوند. اطلاعات اندکی در مورد عادات تجویز آنتی‌بیوتیک در میان دندان‌پزشکان موجود است. هدف از این پژوهش، بررسی و تعیین الگوی تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها توسط دندان‌پزشکان عمومی شهر اصفهان بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی- تحلیلی، تعداد 280 دندان‌پزشک عمومی شهر اصفهان در سال 1390 شرکت نمودند. ابتدا پرسش‌نامه شامل 15 سؤال در مورد نحوه تجویز آنتی‌بیوتیک تهیه گردید. پیش از شروع مطالعه، روایی و پایایی پرسش‌نامه مشخص گردید. اطلاعات به دست آمده از پرسش‌نامه، در نرم‌افزار SPSS به وسیله آزمون‌های آماری توصیفی بررسی گردید.

یافته‌ها: آموکسی‌سیلین mg 500 به صورت 3 بار در روز (6/63 درصد) و پنی‌سیلین VK، mg 500 به صورت 4 بار در روز (4/11 درصد) به ترتیب اولین و دومین آنتی‌بیوتیک انتخابی برای بیماران بدون حساسیت به پنی‌سیلین بودند. برای بیماران دارای حساسیت به پنی‌سیلین‌ها نیز، کلیندامایسین mg 300 به صورت 4 بار در روز (3/39 درصد) و اریترومایسین mg 400 به صورت 4 بار در روز (2/28 درصد) اولین و دومین آنتی‌بیوتیک تجویز شده بودند. دوز دو برابر اولیه در 5/32 درصد از موارد رعایت می‌شد. کمترین مورد تجویز آنتی‌بیوتیک پولپیت دردناک بدون پریودنتیت اپیکالی (7/5 درصد) و بیشترین مورد تجویز آنتی‌بیوتیک نکروز پالپ همراه آبسه‌ حاد اپیکالی (85 درصد) بود.

نتیجه‌‌گیری: صحیح‌ترین عملکرد دندان‌پزشکان در مورد مدت زمان تجویز آنتی‌بیوتیک و نادرست‌ترین عملکرد دندان‌پزشکان در ارتباط با موارد تجویز آنتی‌بیوتیک بود. افزایش سطح آگاهی و دانش دندان‌پزشکان در تجویز صحیح و اصولی داروهای آنتی‌بیوتیک در برنامه‌های آموزشی و دوره‌های بازآموزی ضروری به نظر می‌رسد.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل