زبری سطوح رستوریشنهای دندانی میتواند منجر به کاهش خواص بیولوژیک آنها و سایش دندانهای مقابل گردد. هدف از این مطالعه مقایسه آزمایشگاهی تا ٔثیر گلیز و پالیش بر زبری سطوح پرسلنهای دندانی میباشد.
روش بررسی:
این مطالعه تجربی بر روی بیست دیسک پرسلنی از نوع Noritake با بیس فلزی به ضخامت 2- 5/2میلیمتر و قطر یک سانتیمتر انجام شد. ابتدا نمونهها توسط دیسک سیلیکونی با زبری متوسط پرداخت و سپس به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. در گروه اول گلیز و در گروه دوم پالیش و در گروه سوم پس از گلیز توسط سنگی با درجه زبری coarse سطح گلیز برداشته شد و ری گلیز انجام گردید و در گروه چهارم مثل گروه سوم با این تفاوت که در مرحله آخر پالیش انجام شد. سپس نمونهها توسط Profilomete و SEM ارزیابی شدند. به علت نرمال بودن دادهها از آزمون one- way ANOVA و تست تکمیلی LSD استفاده گردید.
یافتهها:
میانگین زبری در گروه گلیز µ 05/0 ± 06/ 1، در گروه پالیش µ 13/0 ± 92/0، در گروه ری گلیز µ 13/0 ± 22/1و در گروه پالیش پس از گلیز µ 13/0 ± 14/1بود. پالیش و پالیش پس از گلیز در100% موارد سطوح گرد و گلیز در 60% موارد سطوح تیز را به وجود آوردند.
نتیجهگیری:
سطح پالیش شده نسبت به سطح گلیز شده زبری کمتری دارد. همچنین در گروه پالیش پس از گلیز نیز سطح پرسلن نسبت به گروه ری گلیز زبری کمتری دیده شد.
منبع: مجله دندانپزشکی جامعه اسلامی دندانپزشکان
متن کامل
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله: پروتزهای دندانی دریافت: 1390/11/6 | انتشار: 1390/10/25