مواد و روش ها: این مطالعه بصورت مورد- شاهدی انجام گرفت.40 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی بعنوان گروه مورد و 44 فرد سالم به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. دو گروه از لحاظ سن و جنس مشابه سازی شدند.تعداد ترمیم های آمالگام دندانی و تعداد سطوح ترمیمهای آمالگام در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت سپس ارتباط بین ترمیمهای دندانی و لیکن پلان با استفاده از آزمون Mann-U-whitney مورد ازمون آماری قرار گرفت.
یافتهها: میانگین تعداد ترمیمهای آمالگام در گروه مورد 12/3± 71/3 و در گروه شاهد 74/2±16/3بود.( 5/0= P ). و میانگین تعداد سطوح آمالگام در گروه مورد96/6 ±62/5 و در گروه شاهد07/4± 53/4 بود.(1/0 =P ) و بین تعداد سطوح ترمیمهای آمالگام و لیکن پلان دهانی ارتباط معنیداری دیده نشد.
نتیجه گیری: بین لیکن پلان دهانی با تعداد ترمیمهای آمالگام و تعداد سطوح آن ارتباطی یافت نشد.
لیکن پلان یک بیماری مزمن پوستی مخاطی است. عوامل اتیولوژیک مختلفی برای آن ذکر شده است از جمله میتوان ترمیمهای دندانی آمالگام را نام برد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط ترمیمهای آمالگام دندانی با لیکن پلان دهانی بود.