چکیده

مقدمه: شیارپوش های خود اچ کننده اخیراَ معرفی شده اند واستفاده ازآنها منجر به حذف مراحل اچ و شستشو،  کاهش زمان کار احتمالا افزایش همکاری کودک می شود. مطالعه بالینی حاضر، با هدف مقایسه میزان گیر، وقوع پوسیدگی و پیوستگی لبه ای نوعی شیارپوش خود اچ کننده(Prevent seal) با یک شیارپوش متداول (Concise) در یک دوره 12 ماهه  انجام شد.

مواد  و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 192 دندان مولر اول دایمی در 48 کودک 7 تا 9 ساله شیارپوشی شدند. از شیارپوش خود اچ کننده، به طور تصادفی برای سیل نمودن مولر اول دایمی مندیبل در یک سمت ومولر اول دایمی ماگزیلا در سمت دیگرواز شیارپوش متداول (همراه با اچ و شستشو)نیزدر دو دندان مولر اول دایمی دیگر استفاده شد. ارزیابی بالینی در زمانهای3، 6و12 ماه توسط دندانپزشک دیگری انجام شد. گیر شیارپوش به صورت گیر کامل، قسمتی از دست رفته و کاملاَ از دست رفته طبقه بندی شد. وقوع پوسیدگی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت وپیوستگی لبه ای شیارپوش نیز بر اساس معیارهای modified U.S. Public health Service (USPHS) ارزیابی شدند. داده ها با استفاده ازآزمونهای آماری Friedman، Wilcoxon signed Rank و McNemarتوسط نرم‌افزار SPSS واکاوی گردیدند.(α=05/0)

یافته ها: در پایان 12 ماه، شیارپوش Conciseگیر بیشتری(5/87%) را نسبت به شیارپوش Prevent seal (5/12%) با اختلاف آماری معنی دار (001/0P value<)از خود نشان داد. در ارتباط با پیوستگی لبه ای شیارپوشها، Concise نتایج بهتری را با اختلاف معنی دار ازنظر آماری نسبت به Prevent seal در هر دوره پیگیری نشان داد(001/0P value<)، اما هیچ اختلاف آماری معنی داری دروقوع پوسیدگی بین دو گروه مشاهده نشد(99/0P value).

نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که گیر و پیوستگی لبه ای شیار پوش خود اچ کننده در ارزیابی12ماهه کمتر از شیار پوش متداول می باشد.

منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

متن کامل