سابقه و هدف:با توجه به شیوع اسکلتال اپن بایت و تناقض در مورد ارتباط میان ابعاد فضای حلقی وساختارهای کرانیوفاسیال. دراین مطالعه ، ابعاد فضای حلقی در دو گروه دارای اپن بایت اسکلتال وبدون اپن بایت اسکلتال در بیماران CLII/Div1 مورد ارزیابی قرار گرفته است.
مواد و روش ها: مطالعه ا ز نوع مورد-شاهدی و بصورت دوسوکور انجام گرفت. برای همه نمونه ها از تکنیک مشاهده پاراکلینیکی (مشاهده پرونده ،سفالوگرام و قالب بیماران)استفاده شد. 40 فرد- 19 مرد و21 زن- مبتلا به ناهنجاری اسکلتال CLII/Div1 (SNB<78,SNA=82±2,ANB>5,Overjet>5,ClII Molar ) با میانگین سنی 53/1±65/14 انتخاب گردیده با توجه به شاخصهاplan angle Maxilary – Mandibular , SN-Mandibular Plan angle , Yaxisو Jarabak Index, به دو گروه دارای اپن بایت اسکلتال (20 فرد درگروه مورد) و بدون اپن بایت اسکلتال (20 فرد درگروه شاهد) ، تقسیم شدند. سپس ابعاد فضای حلقی (عمق نازوفارنژیال ، عمق اوروفارنژیال ، عمق هیپوفارنژیال ،طول راه هوایی ،فاصله استخوان هیوئید تا پلن مندیبل) اندازه گیری شده وتوسط آزمون T-Test ، مورد ارزیابی قرارگرفت .
یافته ها: در میان دو گروه در ابعاد نازوفارنژیال ،اوروفارنژیال و هیپوفارنژیال اختلاف معنی دار آماری مشاهده نشد ،اما طول راه هوایی در گروه مورد بطور متوسط 78 /3±40/62 ودر گروه شاهد 95/3±45/59 ( 03/0P< ) و نیز فاصله بین استخوان هیوئید با پلن مندیبل در گروه مورد 76/3±75/15 در گروه شاهد 64/3±10/12 بود ( 003/0P< ) بنابراین هردو شاخص در گروه مورد افزایش نشان داد.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که ابعاد شاخصهای عمق نازوفارنژیال ، عمق اوروفارنژیال و عمق هیپوفارنژیال فضای حلقی ارتباطی با اسکلتال اپن بایت نداشته و فقط طول راه هوایی و فاصله استخوان هیوئید تا پلن مندیبل میتواند در الگوی رشدی بیمارتاثیر گذارباشد. ابعاد فضای حلقی و یا الگوی تنفسی تاثیری بر الگوی رشدی ندارند.