زمینه و هدف : ترکیبات مختلف فلوراید اثرات متفاوتی در پیشگیری از پوسیدگی دندانی دارند. این مطالعه به منظور بررسی آزمایشگاهی اثر فلوراید موضعی ژل APF خارجی و ایرانی و وارنیش فلوراید بر پیشگیری از روند دمینرالیزاسیون مینای دندانهای دائمی انجام گرفت.

  روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی شصت دندان پرمولار سالم به صورت تصادفی به چهار گروه 15تایی تقسیم شدند: گروه کنترل به طور هفتگی با آب یونیزه شسته شدند. گروه ژل هفتگی (کیمیا) به مدت دو دقیقه به طور هفتگی در تماس با ژل فلوراید 23/1% بودند. گروه ژل هفتگی (سلطان) به مدت شصت ثانیه به طور هفتگی در تماس با ژل فلوراید 23/1%بودند. گروه وارنیش فلوراید هفتگی (سلطان) که هفته‌ای یک بار در تماس با وارنیش Durashield ، 26/2% بودند. بعد از فلورایدتراپی نمونه‌ها به مدت شش ساعت در محلول دمینرالیزاسیون (3/4 = pH ) و به مدت 17 ساعت در محلول رمینرالیزاسیون (7 = pH ) قرار گرفتند. این سیکل به مدت سه هفته (21 روز) تکرار گردید، سپس نمونه‌ها در جهت باکولینگوالی برش داده شدند و به وسیله میکروسکوپ نوری پلاریزه بررسی شدند. عمق دمینرالیزاسیون از عمیقترین نقطه ضایعه تا سطح اندازه‌گیری شد. آنالیز آماری با استفاده از آزمون kruskal- wallis با سطح اطمینان 05/0 انجام شد و آزمون Dunn test برای مقایسه دو به دو گروهها استفاده گردید.

  یافته‌ها: گروه کنترل عمیقترین ضایعات را با میانگین 37 ± 140میکرومتر و گروه وارنیش فلوراید کم عمقترین ضایعات را با میانگین 37+-60 میکرومتر و با درصد کاهش 3/75% نسبت به گروه کنترل نشان داد. اگر چه تفاوت عمق ضایعه بین گروه کنترل و گروههای فلوراید از نظر آماری معنادار بود. تفاوت بین گروههای فلوراید در مقایسه دو به دو معنادار نبود.

  نتیجه‌گیری: اثر ژل APF و وارنیش فلوراید در جلوگیری از دمینرالیزاسیون مینای دندان دائمی در شرایط آزمایشگاهی مشابه است.

منبع: مجله دندانپزشکی جامعه اسلامی دندانپزشکان

متن کامل