زمینه و هدف : یکی از عوامل مهم در افزایش استحکام خمشی رستوریشن‌های غیرمستقیم کامپوزیتی، جهت، میزان و شکل هندسی ( Geometry ) فیبرها می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر قرار دادن فیبرها در موقعیتها و جهات گوناگون بر استحکام خمشی نمونه‌های کامپوزیتی می‌باشد.

  روش بررسی: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، پنج گروه هشت‌تایی از یک نوع کامپوزیت غیرمستقیم به وسیله فیبرهای تقویت‌کننده آغشته در موقعیتها و جهات گوناگون در نمونه‌هایی به شکل مکعب مستطیل و به ابعاد 25×3×3 میلی‌متر ساخته شدند . یک گروه نیز به عنوان گروه شاهد و بدون فیبر در نظر گرفته شد. پس از نگهداری نمونه‌ها، به مدت یک هفته در آب مقطر 37 درجه، نمونه‌ها تحت سرعت یک میلی‌متر در دقیقه مورد آزمون خمش سه نقطه‌ای قرار گرفتند و اطلاعات حاصله توسط آزمون آماری Kruskal-Wallis و Mann-Whitney در سطح اطمینان 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته‌ها: میانگین استحکام خمشی نمونه‌ها در شش گروه مورد بررسی تفاوت معنی‌داری با هم داشتند (005/0 p1 = و001/0 p2 < ). حداقل استحکام خمشی اولیه و نهایی مربوط به گروه شاهد بود اما حداکثر استحکام خمشی اولیه با گذاشتن فیبر در نواحی تحت کشش (2/76 مگاپاسگال) و حداکثر استحکام خمشی نهایی مربوط به گذاشتن فیبر در وسط به صورت افقی (9/173 مگاپاسگال) بود.

  نتیجه‌گیری: بر اساس شرایط آزمایشگاهی این بررسی موقعیت و جهت قرار دادن فیبرها بر استحکام خمشی نمونه‌های کامپوزیتی تقویت شده با فیبر تا ٔ ثیر داشت و مؤثرترین حالت قرارگیری فیبرها در سمت تحت کشش نمونه‌ها بود.

منبع: مجله دندانپزشکی جامعه اسلامی دندانپزشکان

متن کامل