دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان، ایران
چکیده: (1417 مشاهده)
مقدمه: روکشهای استیل زنگ نزن مواد ترمیمی ارزشمندی برای ترمیم مولرهای شیری محسوب میشوند. سمانهای چسباننده ارتباط بین روکش و ساختار دندان آماده شده را فراهم میکنند. لذا هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه تاثیر استحکام گیر روکشهای استیل زنگ نزن (SCC) دندان، هنگام استفاده از چهار نوع سمان مختلف برای چسباندن روکشهای استیل زنگ نزن بود.
مواد و روشها: 48 دندان مولر دوم شیری به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شده و تحت تراش استانداردSCC قرار گرفته و برای هر دندان روکش با سایز و گیر مناسب انتخاب شد. قبل از سمان کردن سیم 9/0 ارتودنسی به صورت U شکل به کراونها لحیم شد، سپس کراونهای هر گروه با یکی از چهار سمان پلیکربوکسیلات، زینکفسفات، گلاسآینومر و سمان رزینی چسبانده شد. سپس دندانها در بزاق مصنوعی قرار گرفته و برای 24 ساعت در انکوباتور ᵒc37 قرار گرفتند. پس از آن دندانها توسط دستگاه اینسترون با سرعت mm/min 2تحت کشش قرار گرفتند. نیرو به آرامی افزایش پیدا کرد تا زمانی که علایم جدا شدن کراون دندان مشاهده شد. سطح SSC با استفاده از روش گرافیکی محاسبه شد و میزان استحکام گیر به صورت نیرو بر واحد سطح (kg/cm2)محاسبه شد. داده ها با آزمون آماریOne-way ANOVA تجزیه و تحلیل گردیدند. (05/0α=).
یافته ها: میانگین استحکام گیر در سمان پلیکربوکسیلات kg/cm23/3±2/17، زینکفسفات kg/cm28/3±8/19، گلاسآینومر kg/cm28/3±01/17 و سمان رزینی kg/cm27/3±27/19 بود. بر اساس آنالیز آماریOne-Way ANOVA بین چهار گروه اختلاف آماری معنیداری مشاهده نشد. (1/0P=)
نتیجه گیری: استحکام گیر چهار سمان پلیکربوکسیلات، زینکفسفات، گلاسآینومر و سمان رزینی تفاوت چندانی با هم ندارد. بنابراین انتخاب سمان میتواند بر اساس نیازهای فردی بیمار و با توجه به قضاوت دندان پزشک صورت گیرد.