مواد و روش‏ها: 48 دندان مولر دوم شیری به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شده و تحت تراش استانداردSCC قرار گرفته و برای هر دندان روکش با سایز و گیر مناسب انتخاب شد. قبل از سمان کردن سیم 9/0 ارتودنسی به صورت U شکل به کراون‏ها لحیم شد، سپس کراون‏های هر گروه با یکی از چهار سمان پلی‏کربوکسیلات، زینک‏فسفات، گلاس‏آینومر و سمان رزینی چسبانده شد. سپس دندان‏ها در بزاق مصنوعی قرار گرفته و برای 24 ساعت در انکوباتور ᵒc37 قرار گرفتند. پس از آن دندان‏ها توسط دستگاه اینسترون با سرعت mm/min 2تحت کشش قرار گرفتند. نیرو به آرامی افزایش پیدا کرد تا زمانی که علایم جدا شدن کراون دندان مشاهده شد. سطح SSC با استفاده از روش گرافیکی محاسبه شد و میزان استحکام گیر به صورت نیرو بر واحد سطح (kg/cm2)محاسبه شد. داده ها با آزمون آماریOne-way ANOVA تجزیه و تحلیل گردیدند. (05/0α=). 

  یافته‏ ها: میانگین استحکام گیر در سمان پلی‏کربوکسیلات kg/cm23/3±2/17، زینک‏فسفات kg/cm28/3±8/19، گلاس‏آینومر kg/cm28/3±01/17 و سمان رزینی kg/cm27/3±27/19 بود. بر اساس آنالیز آماریOne-Way ANOVA بین چهار گروه اختلاف آماری معنی‏داری مشاهده نشد. (1/0P=) 

  نتیجه گیری: استحکام گیر چهار سمان پلی‏کربوکسیلات، زینک‏فسفات، گلاس‏آینومر و سمان رزینی تفاوت چندانی با هم ندارد. بنابراین انتخاب سمان می‏تواند بر اساس نیاز‏های فردی بیمار و با توجه به قضاوت دندان پزشک صورت گیرد.