زمینه و هدف : تطابق لبه‌ای رستوریشن‌ها با پوشانندگی کامل یکی از عوامل مهم موفقیت طولانی مدت آنها می‌باشد. از عواملی که بر تطابق لبه ‌ ای تأثیر می‌گذارد ضخامت کور است. هدف از این مطالعه آزمایشگاهی تعیین تأثیر ضخامتهای مختلف کور زیرکونیا بر تطابق لبه‌ای در رستوریشن‌های تمام سرامیک می‌باشد.

  روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی یک سوکور ابتدا یک دای استاندارد برنجی به طول هفت و قطر پنج میلی‌متر تهیه شد و خط خاتمه تراش به صورت چمفر کلاسیک به عمق 8/0 میلی‌متر و با تقارب ده درجه دیواره‌ها تراش داده شد. کوپینگ‌ها از روی دای به روش CAD/CAM ساخته شدند: سه گروه ده‌تایی، گروه اول با ضخامت 3/0 میلی‌متر، گروه دوم با ضخامت 5/0 میلی‌متر و گروه سوم با ضخامت 7/0 میلی‌متر، سپس کوپینگ‌ها بر روی دای قرار گرفته و به طور تصادفی شماره‌گذاری شدند. پس از آن گپ عمودی در ناحیه مارجینال در ده نقطه بر حسب میکرون توسط میکروسکوپ SEM اندازه‌گیری شد. پس از ثبت داده‌ها و تعیین میانگین و انحراف معیار، برای آنالیز داده‌ها از آزمون One way ANOVA برای مقایسه بین سه گروه ضخامت کور استفاده شد.

  یافته‌ها: میزان فاصله در سه ضخامت 3/0 و 5/0 و 7/0 میلی‌متر کور زیرکونیا قبل از پخت به ترتیب 90/28 ± 21/89 ، 32/39 ± 55/79 و 3/10 ± 813/40 میکرون بود. آزمون نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین مارجینال گپ این سه ضخامت وجود دارد. (001/0= P ) آزمون تکمیلی Tukey انجام شد. تفاوت آماری معناداری بین ضخامت 3/0 و 5/0 دیده نشد. (006/0= PV ) ولی بین گروههای 3/0 و 7/0 (001/0= PV ) و گروه 7/0 و 5/0(001/0= PV ) تفاوت معنادار شد .

  نتیجه‌گیری: با توجه به معنی‌دار بودن اختلاف در سه ضخامت می‌توان نتیجه گرفت که با افزایش ضخامت کور زیرکونیا میزان مارجینال گپ در روکشهای تمام سرامیک کاهش می‌یابد .

منبع: مجله دندانپزشکی جامعه اسلامی دندانپزشکان

متن کامل