با توجه به این که ابتلا به انواع سرطان میتواند کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و نتایج درمانی را بطور غیر مستقیم متاثر کند بر آن شدیم تا در این مطالعه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اسکواموس سل کارسینومای دهانی (OSCC) در سال 92- 1391 در انستیتو کانسر امام خمینی را مورد بررسی قرار داده و عوامل مرتبط با آن را مورد شناسایی قرار دهیم تا در جهت بهبود کیفیت زندگی این بیماران مورد استفاده قرار گیرد. 

  مواد و روش‌ها:

 در این مطالعه توصیفی، 100 بیمار مبتلا به (OSCC) 3 ماه پس از انجام مراحل تشخیصی و درمانی در مرحله ی پیگیری وارد مطالعه شدند و این افراد ، توسط پرسشنامه کیفیت زندگی EORTC QLQ- H&N35 که پایایی وروایی آن با (858/0=α کرونباخ )ثابت شده بود مورد مصاحبه قرار گرفتند. پرسشنامه دارای 35 سوال در 8 شاخص (درد- وضعیت بلع – حس چشایی- صحبت کردن- احساس بیماری- ارتبط اجتماعی- غذا خوردن در جمع - میل جنسی) بوده و هم زمان با این پرسشنامه فرم اطلاعاتی شامل خصوصیات کیلینیکی و دموگرافیکی بیماران به صورت مصاحبه تکمیل گردید. سپس ارتباط بین شاخص های کیفیت زندگی و متغیرهای مورد مطالعه توسط آزمون من یو ویتنی و کروسکال والیس مورد ارزیابی قرار گرفت. 

  یافته ­ها:

 در این مطالعه کیفیت زندگی بیماران مورد مطالعه در 30 درصد موارد نامناسب، 68 درصد متوسط و 2 درصد مناسب بود. میانگین نمره کلی کیفیت زندگی این بیماران 83/58 و انحراف معیار 33/22 بود. با بالا رفتن مرحله بیماری(stage) کیفیت زندگی بیماران در اکثر فاکتورها نامطلوب­تر شد (05/0>(P، زنان نسبت به مردان از نظر فاکتور وضعیت بلع، درد و احساس بیماری کیفیت زندگی پایین تری را بروز دادند .(01/0=P) بیمارانی که در ناحیه ی زبان ، لب و مخاط باکال مبتلا به scc دهان بودند از نظر بلع و صحبت کردن کیفیت زندگی پایین تری نشان دادند. (004/0=P) و نوع درمان بر وضعیت بلع و احساس بیماری تاثیر گذار بود. (04/0=P) و (007/0=P)

  نتیجه گیری:

به نظر میرسد محل وقوع تومور و نوع درمان در کاهش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اسکواموس سل کارسینومای دهانی نقش دارد اما افزایش مرحله (Stage) بیماری مهمترین شاخص در کاهش کیفیت زندگی آنهاست.