با توجه به گسترش روزافزون انجام جراحی‌های زیبایی صورت متعاقب افزایش سن، آشنایی با تغییرات اسکلت و بافت نرم به‌دنبال فرآیند پیری ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی تصاویر سی‌تی ‌اسکن سه‌بعدی و ارزیابی چگونگی تغییرات اوربیت با افزایش سن بود. 

  مواد و روش‌ها:

 در این مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی، تصاویر سی‌تی ‌اسکن صورت 66 بیمار (33 مرد و 33 زن) انتخاب شد. جمعیت مورد مطالعه شامل 11مرد و11زن در سه گروه سنی: 20-40 ساله 41-60 ساله و بیشتر از 60 سال بود. هر تصویر سی‌تی‌ اسکن با کاربرد نرم‌افزار آنالیز سه‌بعدی Volume viewer تحت بازسازی سه‌بعدی قرار گرفت. اندازه‌گیری توسط نرم‌افزار Workstation GE نسخه 3‌/4 انجام شد. عرض اوربیت به‌عنوان خط وصل‌کننده‌ی خلفی کرست لاکریمال به درز گونه‌ای- پیشانی در نظر‌گرفته شد. سپس این خط به‌عنوان محور x برای اندازه‌گیری بعدی استفاده شد. ارتفاع از این خط (محور x) به سمت لبه‌ی فوقانی اوربیت و لبه‌ی تحتانی اوربیت در 9 قسمت مساوی کشیده شد. ارتفاع اوربیت در 10 ناحیه‌ی محدوده‌ی فوقانی و تحتانی اوربیت محاسبه شد. داده‌ها توسط آزمون ANOVA یک‌طرفه وسپس LSD ارزیابی شد(05/0 = α). 

  یافته‌ها:

 نتایج نشان داد که در عرض اوربیت در هر دو جنس با افزایش سن تغییرات معنی‌دار وجود دارد (001/0 >p value ). در ارتفاع محدوده‌ی فوقانی اوربیت در هر دو جنس به غیر از ناحیه‌ی‌ 8 ، لترالی‌ترین ناحیه)3/0 =value p) در مردان، تغییرات معنی‌دار وجود داشت (05/0 p value <) و نیز محدوده‌ی تحتانی اوربیت در هر دو جنس به غیر از ناحیه‌ی 1، مدیالی‌ترین ناحیه در مردان، تغییرات معنی‌دار نشان داد (05/0 p value <) و این بدان معنی ا‌ست که هر دو محدوده‌‌ی فوقانی وتحتانی اوربیت با افزایش سن دچار تحلیل شده است. 

  نتیجه‌‌گیری: 

با توجه به محدودیت‌های مطالعه‌ی‌ حاضر، با افزایش سن، تحلیل درعرض محدوده‌ی فوقانی و تحتانی اوربیت در مردان و زنان ایجاد می‌شود. از این‌رو شناخت تغییرات در روند پیرشدن ممکن است کمک مؤثری درجراحی‌های زیبایی، باز‌سازی صورت و درنتیجه بازسازی تغییرات چهره باشد.