امروزه توجه به کنترل ترس دردندانپزشکی کودکان افزایش یافته است. این پژوهش جهت بررسی تغییرات ترس متعاقب درمان‏های دندانپزشکی سرپایی و تحت بیهوشی عمومی کودکان طراحی شد. 

  مواد و روش‌ها:

در این مطالعه مقطعی توصیفی، دو گروه 50 تایی کودک 6-3 ساله انتخاب شدند. یکی از این گروه‏ها تحت درمان سرپایی و گروه دیگر تحت بیهوشی عمومی قرار گرفت. پرسشنامه CFSS-DS (Children’s Fear Survey Schedule – Dental Subscale) برای ارزیابی ترس کودکان استفاده شد و قبل از درمان و پس از آن توسط والدین تکمیل گردید. جهت تحلیل داده‏ها از آزمون‏های آماری t مستقل، t زوجی و مجذور کای و نرم افزار SPSS با ویرایش 16 استفاده شد. سطح معنی‏داری 05/0 در نظر گرفته شد. 

  یافته‌ها:

میانگین نمره ترس قبل از شروع درمان سرپایی 2/19±3/26 و 5-4 هفته پس از درمان 4/24±4/28 به دست آمد، که این تفاوت معنی‏دار نبود. میانگین نمره ترس قبل از شروع درمان بیهوشی عمومی 8/24±9/37 و 5-4 هفته پس از درمان 7/28±6/40 به دست آمد که این تفاوت معنی‏دار نبود. تفاوت میانگین نمره ترس قبل از درمان سرپایی و قبل از بیهوشی عمومی معنی‏دار بود (01/0=P). همچنین این تفاوت میانگین بعد از درمان سرپایی و بعد از بیهوشی عمومی معنی‏دار بود (02/0=P). 

  نتیجه گیری:

استفاده از بیهوشی عمومی به عنوان یک روش درمانی، باعث افزایش ترس در افراد مورد مطالعه حاضر نشد.