تشخیص دیابت براساس یافتههای آزمایشگاهی و علائم و نشانههای کلینیکی است. آنالیز قند ناشتا مهمترین روش تعیین بیماران دیابتی است. ولی به دلیل تهاجمی و استرس زا بودن این روش، اخیراً استفاده از گلوکز بزاقی به عنوان روشی ساده و غیرتهاجمی جهت ارزیابی وضعیت قند بیمار مورد توجهمتخصصین قرار گرفته است. هدف از این مطالعه ارزیابی امکان استفاده از گلوکز بزاقی جهت تعیین قند خون ناشتای بیماران دیابتی بود.
مواد و روشها:
این مطالعه به شکل مقطعی در مورد 150 بیمار دیابتی نوع 2 انجام گرفت. بعد از جمع آوری نمونه های خونی و بزاقی بیماران در حالت ناشتا، قند خون ناشتای بیماران با روش GOD-PAP و گلوکز بزاقی ناشتا با روش گلوکوز اکسیداز/پراکسیداز مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیزهای آماری با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد.
یافته ها:
میانگین گلوکز بزاقی ناشتا و قند خونی ناشتا به ترتیب 10/6 و 61/158 بودند. ضریب همبستگی بین گلوکز بزاقی ناشتا و قند خون ناشتا 593/0 بود. (001/0P<)
نتیجه گیری:
این مطالعه نشان داد بین گلوکز بزاقی ناشتا و قند خون ناشتا ارتباط خطی معنیداری وجود دارد. بنابراین استفاده از گلوکز بزاقی ناشتا میتواند به عنوان یک روش غیر تهاجمی در ارزیابی قند خون ناشتا مورد استفاده قرار گیرد.