جهت تعیین اثر یا بررسی پایداری دهان شویه‌ها روشهای مختلفی به کار رفته است. با توجه به در دسترس بودن تنوع زیادی از دهان‌شویه‌ها، این مطالعه با هدف تعیین پایداری چند نوع دهان‌شویه با روش اپی فلورسانس و تأثیر آنان بر میزان پلاک میکروبی انجام شد . 

  روش بررسی:

در این کارآزمایی بالینی متقاطع دو سو کور، سه دهان‌شویه کلرهگزیدین 2/0 % و 12/0% ، دو دهان‌شویه پرسیکا و ستیل پیریدیم کلراید ( CPC ) و کنترل منفی (نرمال سالین) مورد ارزیابی قرار گرفت. 16 داوطلب با معیار ورود و خروج معین شرکت کردند و نمونه‌های بزاق تحریک نشده در زمانهای پایه، سی ثانیه، 1،3، 5 و7 ساعت بعد از یک بار استفاده از دهان‌شویه‌ها جمع آوری و از روش اپی فلورسانس برای بررسی باکتری‌های زنده استفاده شد. جهت ارزیابی کلینیکی پس از پروفیلاکسی از آنها خواسته شد تا به مدت چهار روز از هیچ وسیله بهداشت دهان به جز دهان‌شویه مورد بررسی دو بار در روز استفاده ننمایند. بین استفاده از دهان‌شویه‌ها ده روز فاصله تعیین گردید . برای مقایسه میکروب‌های زنده در گروهها از آزمون Repeated Measur ANOVA و آزمون Schefe و در خصوص ارزیابی پلاک میکروبی از آزمون Kraskal Wallis استفاده گردید. 

  یافته‌ها:

 در بین دهان‌شویه‌ها پرسیکا تا سه ساعت اول و کلرهگزیدین 12% تا پنج ساعت پایداری خود را حفظ کردند و کاهش معنی داری در جمعیت باکتری‌ها تا هفت ساعت فقط در خصوص دهان‌شویه 2/0% کلرهگزیدین مشاهده شد. (001/ P < ) در ارزیابی کلینیکی نیز دهان‌شویه‌های کلرهگزیدین 2/0% و 12/0% با دو دهان‌شویه دیگر اختلاف معنی‌داری داشته ولی با یکدیگر از نظر آماری اختلاف معنی‌داری نداشتند. (02/0 (P < همچنین دو دهان‌شویه پرسیکا و CPC اثری مشابه یکدیگر داشتند. (02/0 (P < 

  نتیجه‌گیری:

 تفاوت در اثر بخشی دهان‌شویه‌هاوابستگی شدیدی به میزان پایداری آنان دارد. در صورت نیاز به اثربخشی یکسان می‌بایست دفعات استفاده روزانه دهان‌شویه‌های دیگر را در مقایسه با کلرهگزیدین افزایش داد .