سابقه و هدف: کنترل درد در دندانپزشکی بویژه در رشته‌ اندودنتیکس از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از آنجا که دردهای اندو به دنبال درمان ریشه در دندان‌های وایتال ارتباط نزدیکی با واکنش‌های التهابی دارند و بالا رفتن میزان پروستاگلاندین‌ها در ضایعات التهابی حاد گزارش شده‌اند، بنابراین داروهای مهارکننده سیکلواکسیژناز تأثیر مهمی در کاهش التهاب و رفع درد دارند. آنزیم COX دارای دو ایزوفورم COX-1 و COX-2 است که داروهای ضدالتهاب رایج مهارکننده هر دو ایزوفورم می‌باشند. در سال‌های اخیر مطالعاتی روی داروهای مهارکننده اختصاصی COX-2 صورت گرفته که مدیاتورهای التهابی دردزائی که عمدتاً از آن منشا می‌گیرند را بلوک می‌کنند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی پیش‌دارویی Celecoxib در مقایسه با پلاسبو در میزان درد بعد از درمان ریشه با استفاده از مقیاس VASطراحی و اجرا گردید.

 مواد و روشها: این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی دوسوکور صورت گرفت، تعداد 30 بیمار با میانگین سنی (18 تا 57 سال) با درد شدید در مقیاس VAS بصورت تصادفی در یکی از دو گروه مصرف‌کننده دارویی 400 میلی‌گرمCelecoxib و پلاسبوقرار گرفتند. داروها نیم ساعت پیش از شروع درمان ریشه تجویز گردیدند. از بیماران خواسته شد تا درد خود را پیش از شروع درمان، بلافاصله پس از درمان و درفواصل 4، 8، 12، 24 و 48 ساعتی پس از درمان ریشه روی نمودار VAS علامت‌گذاری نمایند.

 یافته‌ها: در این مطالعه، اختلاف معنی‌داری میان اثرات ضددردی پیش‌داروئی با Celecoxib و پلاسبو در کاهش درد بعد از درمان در هیچ یک از ساعات مشاهده نشد (05/0P>).

 نتیجه‌گیری: با توجه به عدم وجود اختلاف معنی‌دار میان گروه‌های مورد مطالعه پیش داروئی با Celecoxib به منظور کاهش درد پس از درمان، خصوصاً در بیماران دارای مشکلات گوارشی توصیه نمی‌شود.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

  متن کامل