سابقه و هدف: پرکردن کانال ریشه، از مهم‌ترین قسمت‌های درمان ریشه است که با هدف سیل کامل و سه بعدی کانال و جلوگیری از ریزنشت و ورود مجدد و رشد میکروارگانیسم به کانال انجام می‌پذیرد. تاکنون مواد و تکنیک‌های مختلفی جهت پرکردن کانال ریشه مورد استفاده قرارگرفته‌اند. از میان ویژگی‌های مواد و تکنیک‌های پرکردگی، همواره سیل آپیکالی ریشه اهمیت اساسی داشته است. تحقیق حاضر با هدف مقایسه ریزنشت اپیکالی سه تکنیک پرکننده کانال شامل تکنیک حامل ترمافیل و سیلر Adseal، تکنیک تراکم جانبی با گوتاپرکا و سیلر Adseal و تکنیک تراکم جانبی با رزیلون و اپی فانی به روش نفوذ رنگ صورت پذیرفت.

 مواد و روشها: مطالعه تجربی آزمایشگاهی حاضر بر روی 51 نمونه دندان انسانی تک کاناله قدامی صورت گرفت. دندان‌ها استریل شده، بعد از قطع تاج، کانال‌ها با روش Crown-down آماده شدند. دندان‌ها به طور اتفاقی برای هر تکنیک به سه گروه مساوی 15 تایی تقسیم شدند و 6 دندان در گروه‌های کنترل مثبت و منفی گذاشته شدند. گروه اول: حامل ترمافیل و سیلر Adseal، گروه دوم: تکنیک تراکم جانبی با گوتاپرکا و سیلر Adseal، گروه سوم: تراکم جانبی با رزیلون و اپی فانی میزان ریزنشت به وسیله روش نفوذ رنگ اندازه‌گیری شده، داده‌ها توسط آزمون ANOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

  یافته‌ها: گوتاپرکا با سیلر Adseal کمترین میزان ریزنشت اپیکالی (27/4±46/6 میلی‌متر)، رزیلون با سیلر اپی‌فانی بیشترین میزان میانگین ریزنشت (03/3±47/13 میلی‌متر) و ترمافیل با سیلر Adseal میزان میانگین ریزنشت اپیکالی بیشتری را نسبت به گوتاپرکا و سیلر Aseal (49/4±43/8 میلی‌متر) نشان داد. آنالیز آماری نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین ریزنشت اپیکالی در بین سه گروه وجود دارد (0001/0P=).

 نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که گوتاپرکا با سیلر Adseal کمترین میزان ریزنشت اپیکالی، رزیلون با سیلر اپی‌فانی بیشترین میزان میانگین ریزنشت اپیکالی و ترمافیل با سیلر Adseal میزانی بین دو تکنیک قبلی داشت.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

  متن کامل