زمینه و هدف : به دلیل استفاده وسیع از رادیوگرافی لترال سفالومتری به ویژه در درمان ارتودنسی و جراحی ارتوگناتیک، تهیه رادیوگرافی‌هایی با بهترین کیفیت بصری به همراه کمترین دوز دریافتی به بیماران و پزشکان اهمیت ویژه‌ای دارد. بنابراین هدف از این مطالعه مقایسه دوز جذبی حاصل از رادیوگرافی خارج دهانی لترال سفالومتری Conventional و Digital در ارگان‌ها و نواحی حساس در ناحیه سر و گردن می‌باشد.

 روش بررسی: جهت انجام این مطالعه تجربی از نوع Cross-over از RANDO phantom سازمان انرژی اتمی و دوزیمترهای ترمولومینسانس TLD استفاده شد. دوزیمترهای TLD به شکل قرص به قطر 5/4 میلی‌متر و ضخامت 9/0 میلی‌متر و از نوع LiF: Mg, Cu, P (GR-200) بودند. دوز جذبی غدد تیروئید، پاروتید، هیپوفیز، تحت فکی، مغز استخوان راموس، عدسی چشم سمت راست و چپ فانتوم اندازه‌گیری گردید. در مجموع از فانتوم شصت بار رادیوگرافی تهیه شد. فانتوم سی بار با دستگاه کانونشنال ( CRANEX Tome, Soredex ) و سی بار با دستگاه دیجیتال ( CRANEX D, Soredex ) با عوامل تابشی پیشنهادی دستگاه تحت تابش قرار گرفت. 69 عدد دوزیمتر جهت تخمین‌دوز اندامها استفاده‌گردید که نه عدد از آنها جهت برآورد اشعه زمینه‌ای بود. از آزمون آماری T-test جهت‌تحلیل آماری استفاده‌شد.

 یافته‌ها: میانگین دوز جذبی اندامها در روش کانونشنال 005/0 ± 04/0 میلی سیورت و در تکنیک دیجیتال 002/0 ± 01/0 میلی سیورت می‌باشد و میزان اختلاف دوز جذبی در تمامی ارگان‌های هدف به جز غده تیروئید (08/0= P ) در بین دو روش Conventional و Digital از لحاظ آماری معنی‌دار بوده است. (01/0= P )

 نتیجه‌گیری: به کارگیری سیستم تصویربرداری لترال سفالومتری دیجیتال کاهش دوز چشمگیری را در مقایسه با سیستم کانونشنال فیلم-صفحه نتیجه می‌دهد.

  منبع: مجله دندانپزشکی جامعه اسلامی دندانپزشکان

  متن کامل