هدف: پژوهش کنونی، با هدف بررسی میزان جذب فلوراید در مینای سالم به دنبال کاربرد وارنیش دورافلور (Duraflor) و مقایسه ی آن با ژل( AFP(Sultan انجام گردید.

 مواد و روش: در این پژوهش تجربی، 20 دندان سالم پره مولر که به دلایل ارتودنسی کشیده شده بودند، به گونه ی تصادفی به دو گروه تقسیم شده و هر دندان نیز به دو نیمه ی مزیالی و دیستالی (یک نیمه شاهد و دیگری تجربی) برش یافت. سطح معینی به صورت نیم دایره بر روی مینای هر نمونه به مدت 1ساعت در برابر ژل (AFP(Sultan, USA یا وارنیش فلوراید (5درصد) دورافلور (Topex) قرار گرفت و سپس به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه ی سانتی گراد در بزاق مصنوعی نگهداری گردید. پس از آن جهت تهیه ی بیوپسی مینا به مدت 30 ثانیه توسط اسد پرکلریک 5/0 مول اچ و پس از هر بار با 2/0 KOH مول شسته شد. سپس محتوای فلوراید و کلسیم آنها به ترتیب با روش های پتانسومتری و اسپکتروفتومتری اندازه گیری گردید. برای آزمون های آماری از کولموگروف- اسمیرنوف(Kolmogorov-Smirnov) ، تی زوج( Paired t) و تی دانشجویی(Student t) استفاده شد.

 یافته ها: یاف ها نشان دهنده ی جذب مقادیر چشمگیر فلوراید در نمونه های ژل AFP و وارنیش دورافلور بود. آزمون تی زوج در هر گروه تفاوت نیمه های شاهد و تجربی را معنادار نشان داد (وارنیش: P =0/002 ، ژل: p=0/039 ) . همچنین میانگین جذب فلوراید در وارنیش دورافلور برابر 78/2069 ppm و در ژل برابر 99/1050 ppm بود.

 نتیجه گیری: کاربرد ژل استاندارد AFP و وارنیش دورافلور موجب جذب فلوراید در مینای دندان شده بود، هر چند به نظر می رسد که وارنیش دورافلور قابلیت جذب بیشتری را نسبت به ژل فلوراید AFP توسط مینا داراست. 

 منبع: مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

 متن کامل