مقدمه: اهمیت تضمین کیفیت در آموزش علوم پزشکی، نیاز به تدوین استانداردهای مناسب را در نظام‏های آموزشی به عنوان مبنایی برای تایید کیفیت مورد توجه قرار داده است. هدف از این پژوهش، تدوین استانداردهای ارتقا کیفیت دندانپزشکی عمومی جمهوری اسلامی ایران بود.

 مواد و روش‏ها: این مطالعه توصیفی، در سه مرحله طی سال‌های 1390 و 1391 انجام گرفت. در مرحله‌ای اول در یک مطالعه کتابخانه‏ای، مستندات و استانداردهای منتشر شده مشابه و مرتبط با موضوع، جمع‏آوری و با توجه به سیاست‏های سلامت کشور در نقشه جامع علمی سلامت، غربال گردید. در مرحله دوم، این فهرست با کمک نمایندگانی از 16 دانشکده کشور به روش ایجاد توافق دلفی تغییر یافته طی دو مرحله، بازبینی شده و با کمک یک پرسشنامه مورد نظرسنجی و توافق‏سنجی از اعضای هیات علمی و صاحبنظران این دانشکده‏ها درخصوص تناسب برای شرایط کشور قرار گرفت و نظرات هر دانشکده در قالب یک فرم باز بسته، به دبیرخانه ارجاع گردید. نتایج به دست آمده در مرحله سوم توسط یک گروه متمرکز به شیوه گروه اسمی در دبیرخانه دندانپزشکی بررسی شده و با توجه به سیاست‏های دبیرخانه و نظر دانشکده‏ها، استانداردهای نهایی معرفی گردید.

 یافته‏ها: 58 استاندارد در مرحله اول نگارش شد. نظرات 13 دانشکده در مرحله دوم دریافت گردید. (میزان بازگشت:81%). 18 استاندارد توافق کمتر از 90 درصد دانشکده‏ها را کسب کرده بود و کلیه استاندارد‏ها، مورد موافقت بیش از 70 درصد دانشکده‏ها قرار داشت. در مرحله سوم و با در نظر گرفتن نظرات دانشکده‏ها، 48 استاندارد ارتقا کیفیت در ذیل استانداردهای پایه در 7 حوزه مورد تایید شورای دبیرخانه دندانپزشکی وزارت بهداشت قرار گرفت.

 نتیجه گیری: استانداردهای تدوین شده با توجه به مقبولیت مناسب در دانشکده‏ها و تطابق با نقشه جامع علمی سلامت کشور، می‏تواند به عنوان میثاقی برای ارتقا کیفیت دندانپزشکی عمومی کشور به کار رود.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد

  متن کامل