مقدمه: در شکستگی‌های سر، صورت و جمجمه احتمال نشت مایع مغزی نخاعی وجود دارد. اطلاعات اندکی راجع به نشت مایع مغزی نخاعی، درمان با آنتی‌بیوتیک، درناژ لومبار و اندیکاسیون‌های جراحی آن وجود دارد. هدف این مطالعه، بررسی فراوانی نشت مایع مغزی نخاعی در بیماران دارای این گونه شکستگی‌ها بود.

 مواد و روش‌ها: برای انجام این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 1278 پرونده از بیماران دارای شکستگی صورتی در بین سال‌های 89-1383 در بخش جراحی فک و صورت بیمارستان الزهرا (س)، بررسی و اطلاعاتشان مورد بررسی آمارهای توصیفی قرار گرفت.

 یافته‌ها: در این مطالعه از بین 1278 بیمار دارای شکستگی سر و صورت، 16 بیمار مرد و یک بیمار زن دارای نشت مایع مغزی نخاعی بودند، 100 درصد شکستگی قاعده جمجمه، 53 درصد شکستگی ماگزیلا و زایگوما، 5/23 درصد شکستگی بینی، 1/41 درصد شکستگی اربیت، 8/5 درصد شکستگی مندیبل، 5/23 درصد شکستگی فرونتال و 14/57 درصد بیش از یک نوع شکستگی داشتند. از افرادی که دارای نشت مایع مغزی مخاطی بودند 8/58 درصد دارای نشت مایع مغزی نخاعی از بینی و 2/41 درصد دارای نشت مایع مغزی نخاعی از گوش بودند. از این تعداد 8 نفر خودبه‌خود، 7 نفر به روش جراحی و 2 نفر با درناژ لومبار بهبود یافته بودند.

 نتیجه‌گیری: تمام افرادی که دارای شکستگی قاعده جمجمه بودند، نشت مایع مغزی نخاعی را نشان دادند و نیز همه این افراد شکستگی استخوان‌های صورت را داشتند. پیشنهاد می‌شود پزشک جراح در حین درمان شکستگی‌های صورت به احتمال شکستگی قاعده جمجمه و نشت مایع مغزی نخاعی توجه کند.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل